Friday, July 27, 2018
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 10
Monday, July 23, 2018
The Great Happiness......
 |
| The Great Happiness...... Watercolor Painting - Cotman paper Framed with perspex glass, Size 24" X 18" |
Thursday, July 19, 2018
ඉරණම තීන්දු කළ රාජකාරිය 09.
ගමන් කරමින් සිටි මාර්ගයේ අවසානය එකවරම දිස්වුනි. නමුත්
ඊළඟ නිමේෂයේ දී දුටුවේ එය දැඩි අවදානම් සහිත අංශක 90 ක හැඩයට තිබෙන වැලමිටි වංගුවක් බවයි. ඒ අවස්ථාවේ මා ගමන් කරමින් සිටි අධික වේගය මෙවැනි වංගුවකදී රථයක් පාලනය කරගත හැකි වේග සීමාව බොහෝ සෙයින් ඉක්මවා ගොස් තිබුනි. මුහුණ දීමට සිදුව ඇත්තේ ඉතාමත් අනපේක්ෂිත අවදානම්
බැරෑරුම් අවස්ථාවකටය.
Tuesday, July 17, 2018
Ready before The Risk
 |
| Ready Before The Risk Watercolor on Arches paper, Size 30" X 23", Framed with 3" mount & perspex glass |
Friday, July 13, 2018
ඉරණම තීන්දු කළ රාජකාරිය 08.
“ගිරිබාවට
යන්න කොච්චර වෙලාවක් යයි
ද වික්‍රමසිංහ...?”
“පැය හයක් හතක් විතර යයි සර්...”
“හවස් වෙයිනෙ යනකොට...?”
Thursday, July 12, 2018
Tuesday, July 10, 2018
පැරණි යාලුවෝ
 |
| පොලිස් පරීක්ෂක මැල්කම් |
ගිය අවුරුද්දෙ අගෝස්තු 4 වෙනි දා මම මහනුවර බලා ගමන් කලේ දීර්ඝ කාලීන මගේ හිතවතෙකු වන මේජර් ජනරාල් නිශ්ශංක රනවන මහතාගේ
මෑනියන්ගේ අවමඟුලට සහභාගි වීමටයි. රනවන මහතා ඉතාමත් නිහතමානී සුහදශීලි මා ප්‍රිය කරන යුධහමුදා නිලධාරියෙක් නිසාත්, මගේ සොහොයුරාගේ ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කර තිබීමත්, අප එහි යෑමට හේතු සාධක විය.
මෑනියන්ගේ අවමඟුලට සහභාගි වීමටයි. රනවන මහතා ඉතාමත් නිහතමානී සුහදශීලි මා ප්‍රිය කරන යුධහමුදා නිලධාරියෙක් නිසාත්, මගේ සොහොයුරාගේ ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කර තිබීමත්, අප එහි යෑමට හේතු සාධක විය.
Friday, July 6, 2018
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 07.
සැකකරුත් සමඟ ඇය වෑන්රථයේ පැමිණීමට හේතුව පැහැදිලි කලේ ඒ අයුරිනි.
Eternal Love...
 |
"
Eternal Love...."
Watercolor on Arches paper,
Size 30" X 23", Framed with 3" mount & perspex glass |
Humanity........
 |
| " Humanity........" |
මෙය සත්‍ය සිදුවීමක්...
බළංගොඩ ප්‍රෙද්ශයේ ඡන්ද මධ්‍යස්ථානයකට පැමිණි මවකට...
Thursday, July 5, 2018
Love.... & Life forever with You
 |
| " Love.... & Life forever with You......" " නුඹයි...., නුඹමයි......... අත්වැල.............." Watercolor Painting - Cotman paper Framed with perspex glass, Size 24" X 30" |
එදා ඔය නෙත් මුලින් දුටු දා
හිතේ ඉපදුන නුහුරු හැඟුමන්
තාම මතකයි වචන කරනට අකුරු දන්නැති..
එකල මෘදුවට පටල ගත් අතැඟිලි
උණුසුමේ අඩුවක් නොවී
අදත් දැවටී තියෙන අරුමය
සෙනෙහසම හැර වෙන කිමැයි..
Tuesday, July 3, 2018
අලුත් අත්දැකීම් 02
දිනක් මම Auto transmission ගැන අන්තර්ජාලය තුලින් එක්කාසු කරගත් දැනුම උපයෝගී කරගෙන TCM එකට වයර් ටික අමුණන්නට සුදානම් වුණෙමි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය කරන වයර්, කටර් අඩුවක්, කතුරක්, සෙලෝ ටේප් එකක් ඇතුලු ආම්පන්න ජීප්රථයට දමාගත්තෙමි. වයර් ලේබල් කරගැනීමට ප්ලැටිග්නම් පෑන් ටිකක් ද එකතු කරගත්තේ බැරිවෙලාවත් වැඩේ වැරදුනොත් පෙර තත්ත්වයට පත් කරගැනීමට අසීරු නොවීමටය. මම වැඩේට සුදානම් වුනේ TCM වයරින් pinout වගුවක් ඇතුලු අන්තර්ජාලය තුලින් බාගත කරගත් Auto transmission පිළිබඳ වැදගත් ලිපි වල මුද්‍රණ පිටපත් සහිත ගොනුවක් ද සමඟය. මම එළැඹ සිටියේ ඉතාමත් තීරණාත්මක අවස්ථාවකටය.සිත තාම තරුණයි 12
වසර 11 කට පසු.........
කැළණි ගං කොමළිය නිහඪව නිසලව තම බඳ ලෙලවමින් සිටියාය. මිටියාවත ඉහළින් වූ පුංචි පටු ගුරු පාර තරමක් පුළුල් වී තිබුණාට වැඩි වෙනසක් වී නොමැත. දෙපස නිවාස යම් තරමකට අළුත් වී ඇත. මිටියාවත අද්දරින් ගුරුපාර දිගේ හෙමි හෙමිහිට ඇදී යන නවීනතම මෝටර් කාරයකි. අද්දර වූ තොටුපළ උඩහින් එය මදක් නැවතීය. කිසිවකු බැසි බවක් නොපෙණුනු රථය මද වේලාවකින් නිසොල්මනේ ඉදිරියට ඇදුණි.සෙමි සෙමින් පා නැගූ රථය තමා සොයා ආ ඉම හමු වූ බැවින් නිහඬ විය.
සිත තාම තරුණයි 11
තිලකෙ මාමා ගියේය. ගියේ තම හදවත ගලවාගෙන වගේ නේදැයි ගුණසිරි ට සිතුණි. හිස මත මහා මේරැ පර්වතයක බරක් තබා ඔහු යන්නට ගියේය. දැන් තමා කුමක් කළ යුතුදැයි ගුණසිරි ට නිනව් නොවීය. හද කමල විකසිත කරමින් පෙම් මල් පොට්ටුවක් පූදින්නට මන බැලුවා පමණි. මනෝ රම්‍ය සිහින උයනෙන් තමා බිමට කඩා වැටෙන්නට යන සෙයකි. මේ යැයි පහදා දිය නොහැකි දුක්ඛ දෝමනස්ස හැඟුම් කලතක් ගුණේ ගේ සිත තුළ පෙරළි කරන්නට විය.
ප්‍රේමා...... සොඳුරු ආදරවන්තිය ..... ඇය දමා යන්නේ කෙසේද ?.....
Monday, July 2, 2018
සිත තාම තරුණයි 10
“ සිරියක්කේ.... සිරියක්කේ.... “
“ කවුද.......? “
“ මං බං.....“
“ ආ මං මේ කවුද බැලුවා..... තිලකේ උඹනේ..... ඉදගනින්කෝ මෙහෙන්.....“
“ කවුද.......? “
“ මං බං.....“
“ ආ මං මේ කවුද බැලුවා..... තිලකේ උඹනේ..... ඉදගනින්කෝ මෙහෙන්.....“
සිත තාම තරුණයි 09
“පේමෝ.... පේමෝ..... මේ කොල ටික අතුගාලා දාපං... මිදුල හැඩි වෙලා.. “
ඒ එලිසාගේ කටහඬය. මිදුලක් කීවාට මිදුලක් නොවේ. පෙට්ටි ගේ ඉදිරිපසින් ඇති පුංචි අඩි පාර මිසක. හැබැයි එලිසාත් පේමාත් ඒ අඩි පාරත් නිවසත් පිරිසිදුව පිළිවෙලට තබාගැනීමට නිතරම මහන්සි වු බවක් පෙනුනි. සිරියා නැන්දාගේ නිවසේ අපිලිවෙලට සිරියා නැන්දා හැර වෙනත් ස්ත්‍රී පරාණයක් නිවසේ නොසිටීම ද හේතු වන්නට ඇති බව ගුණසිරිට පසු කලෙක සිතුනි. කුසුම්සිරි මල්ලිගේ වැඩේ හැම තැනම හැඩිකර දැමීමය. ඉතිං සිරියා නැන්දාට ඔය සේරම සුමක්කරේ කරන්නට බැරිය.
ඒ එලිසාගේ කටහඬය. මිදුලක් කීවාට මිදුලක් නොවේ. පෙට්ටි ගේ ඉදිරිපසින් ඇති පුංචි අඩි පාර මිසක. හැබැයි එලිසාත් පේමාත් ඒ අඩි පාරත් නිවසත් පිරිසිදුව පිළිවෙලට තබාගැනීමට නිතරම මහන්සි වු බවක් පෙනුනි. සිරියා නැන්දාගේ නිවසේ අපිලිවෙලට සිරියා නැන්දා හැර වෙනත් ස්ත්‍රී පරාණයක් නිවසේ නොසිටීම ද හේතු වන්නට ඇති බව ගුණසිරිට පසු කලෙක සිතුනි. කුසුම්සිරි මල්ලිගේ වැඩේ හැම තැනම හැඩිකර දැමීමය. ඉතිං සිරියා නැන්දාට ඔය සේරම සුමක්කරේ කරන්නට බැරිය.
සිත තාම තරුණයි 08
ගුණසිරි බැල්ල විමසීය......“ කළුවෝ.........“ ඒ කොහෙන් ආ නමක් ද ? ගුණසිරිගේ මුවට සිනාවක් නැඟුනේ ඔහු ද නොදැනුවත්මය. කලුවා සිටියේ මෙයට අඩ සිය වසකට පෙරදීය. ඒ දිනවල තමාගේත් කුසුම්සිරි මල්ලීගේත් එකම සුරතලා කළුවා විය. යන යන තැන ඔවුන් පස්සේ ගිය දුකේදීත් සැපේදිත් ළඟම සිටි කලණ සත්ව මිතුරා කළුවා විය. ඌ ලැබුන සැටිද අපූරුය.
සිත තාම තරුණයි 07
සිරියා ඉතා වීර්යයවන්ත ගැහැණියකි. සිහින්දෑරි පැහැපත් පෙනුමකින් යුතු වු ඇය ඇගේ සෝභන බව මවගෙන් උපතින්ම ලබාගෙන තිබුනාය. පියාගේත් මවගේත් ආදර කරුණාව මැද හැදී වැඩුනු සිරියා දුටු වනම කෙනෙකු දෙවරක් හැරී බලන රූපශ්‍රීයකින් එකල යුතු වුවාය. කෙල්ල අවදියේ සිටම ඇය පන් විවීම සඳහා උගත්තාය. ඉස්කෝලෙක පයක් ගසා නොතිබු සිරියා පන් හාමිනේගෙන් වට්ටි පෙට්ටි විවීමේ කර්මාන්තය ප්‍රගුණ කලාය. බිලිං වත්තේ සිට පන් හාමිනේ ළඟට උදෑසන රංවු ගැසී යන කෙල්ලන් අතර සිරියා ද වුවාය. දිනක් අහම්බෙන් හමු වු සයිමන්ට සිරියා වෙත හිත ගියේය. ඉඟි බිඟි කථාවට සිරියාද දස්ස වුවාය. අවසානයේ පන් ඉගෙනීමේ පංතිය නතරවුයේ සයිමන්ගේ පැලට සිරියා රහසේම කැන්දාගෙන ඒමත් සමඟය. සිරියාගේත් සයිමන්ගේත් එකම කොලුවා කුසුම්සිරිය. පියාගේ කපාපු පලුවක් මෙන් අගුරු කලුපාටින් යුතු වු ඔහුගේ සුදට පෙනුනේ දත් ටික විතරමය.
සිත තාම තරුණයි 06
සිත තාම තරුණයි 05
“ අපේ අම්මට අමාරුයි සිරිය නැන්දේ.... දවල් කොස් ඇට කාලා වාතේ අමාරුව හැදිලා ඉක්මනට යංකෝ....“
ගුණේ එක පිම්මට කියා ගත්තේය.
සිත තාම තරුණයි 04.
සිරියා එක හුස්මට කියාගෙන ගියාය.
“ හිටිං.... මං වට්ටිය ගන්නකං....“
සිත තාම තරුණයි 03
“මොකද කොලුවෝ කෑගහන්නේ...”
“ මේ පාරත් මම පන්තියේ පලවෙනියා අම්මෙ…… “
“ ඇත්ත ද මයෙ රත්තරං පුතේ...”
ඇය ගුණසිරි විමසන්නේ දෑසේ නැගි කදුළු නැමී චීත්ත පොටින් පිස දමන ගමන්ය.
අම්බලමට එපිටින් වැටෙන චිරි චිරි වැස්සේ හඩ අසාගෙනම අතීතාවර්ජනයක යෙදෙන ගුණසිරි හට ඔහුගේ දිවියේ සතුටුම දවස් සිහි වේ.
“ මේ පාරත් මම පන්තියේ පලවෙනියා අම්මෙ…… “
“ ඇත්ත ද මයෙ රත්තරං පුතේ...”
ඇය ගුණසිරි විමසන්නේ දෑසේ නැගි කදුළු නැමී චීත්ත පොටින් පිස දමන ගමන්ය.
අම්බලමට එපිටින් වැටෙන චිරි චිරි වැස්සේ හඩ අසාගෙනම අතීතාවර්ජනයක යෙදෙන ගුණසිරි හට ඔහුගේ දිවියේ සතුටුම දවස් සිහි වේ.
අලුත් අත්දැකීම්.... 01
ජීවිතයට ළංව තිබු පින්සල පැන්සල හා පෑන ටික කලකට ජීවිතයෙන් ඈත් වී කටර් අඩු, යතුරු හා වයර් ජීවිතයට ළං විය. ඒ අපේ රටේ මෝටර්රථ අලුත් වැඩියා කරන කාර්මික මහතුන්ගේ දැනුමේ ආනිශංසයන්ගේ මහිමයෙන්, මට අත්විදින්නට සිදු වුන දරාගැනීමට නොහැකි අලාභයන් නිසාය. සුසාන භුමියේ ඉදි කඩොල්ල ළඟටම ඔවුහු මගේ ජීප්රථය රුගෙන ගියෝය. දුක් මහන්සියෙන් අටවාගත් ජීප්රථයට එවැනි අවාසනාවන්ත ඉරණමක් අත්වනවා බලා සිටින්නට මට නොහැකි විය. මේ හේතුවෙන් මට ආගන්තුක නුහුරු නුපුරුදු කේෂ්ත්‍රයකට පිවිසෙන්නට සිදු වුනේය.
Sunday, July 1, 2018
සිත තාම තරුණයි 02.
ගුණසිරිගේ මව කෙදිනකවත් ඔහුගේ පියා සම්බන්ධව ඉඟියක් හෝ කර නැත. ඇබිත්තං එ‍කෙකුව සිටියදී මවගෙන් පියා පිළිබදව යම් යම් දේ විමසු මුත් ඒ ගැන අසන සැමවිටම ඔහුගේ මව මුණිවත රැක්කාය. ඉතිං ගුණසිරි කල්යත්ම ඒ සම්බන්ධව මව නොවිමසීය. නමුත්,
“ මේකා කාගේ ද......?“
යමෙකු ගුණේ පෙන්වා විමසත්ම,
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 06.
හිමිදිරි උදෑසන නැවුම් හැඟීම් සමුදායකින් පිබිදුනු සිතින් යුතුව පොලිස් ස්ථානයට ඇතුලු වු මා අභියසට නිලධාරීන් අතරින් කලබලයෙන් දිව ආ අත්තනායක කියාදැමුවේය. අත්තනායකගේ මුවින් පිටව මා සවනතට රිංගූ පණිවිඩය එතරම් සුබදායි නොවීය. චෝදනාගාරයට පැමිණි මා දෛනික තොරතුරු සටහන් පොතේ (RIB) රාජකාරියට රපෝර්තු කරන්නට පටන් ගත්තා පමණි. මදකට මාගේ කාර්ය නැවතු මා අත්තනායක දෑස් උලුප්පා දිගු කරමින් පෙන්නු දිශාව ඔස්සේ නෙතු යැවීමි.
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 05
“SI ප්‍රදීප් සර්...”
පුළුවන් තරම් ගරුත්වය ලබාදෙමින් දුරකථනයේ රැදී සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයාව ආමන්ත්‍රණය කලෙමි. ඔහුගෙන් ලැබෙන ප්‍රතිචාරය ගැන මම පසු වුනේ මඳක් කැලඹුණු සිතිනි. කාන්තාවගේ දුරකථනය හරහා ඔහුට සවන්දීමට කීකරු නොවීම ගැන ඔහු කෝපයෙන් පසුවෙනවා විය හැකියි. යලිත් ඔහු අපරාධ විමර්ශන අංශයේ දුරකථනයෙන් මා ඇමතීම තුලින් ඔහුත් කාන්තාවත් අතර තිබෙන හිතවත්කමේ දිග පළල මම මැනගත්තෙමි.
“ ප්‍රදීප්..., ඔයා මල්වත්ත පාරේ ඒජන්සියක ලේඩි කෙනෙක් ඇරෙස්ට් කරන්න ගියාද..?”
ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා මගෙන් විමසීය.
“ ඔව් සර්...”
මම සෘජු කෙටි පිළිතුරක් ලබාදුන්නේ කීකරු බවක් ද මවාපාමිනි.
“ මොකක්ද හේතුව..?”
හේතුව ඉතාමත් පැහැදිලිව කෙටියෙන් දැනගැනීමට අවශ්‍ය බව ඔහුගේ විමසීම තුල විය.
“සර් කම්ප්ලේන් එකක් ඇවිල්ලා තියෙනවා රට යවන්න පොරොන්දු වෙලා හතර දෙනෙක්ට මුදල් වංචා කල සිද්ධියක් ගැන ..., දැන් මේ මුදල් වංචාකල පුද්ගලයා පැනලා ගිහිල්ලා..., මේ පුද්ගලයා මුදල් වංචාකරලා තියෙන්නේ මේ ලේඩිත් එක්ක ඇවිත්..., මේ ලේඩිගේ ඒජන්සියෙන් තමයි මේ අය රට යවන්න පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නේ... ඉතිං සර්....”
කාන්තාව අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ ඉතාමත් නීතිමය වටපිටාවක් තුල බව මම ඔහුට විස්තර කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. බොහෝ විට විදේශ රටවලට පුද්ගලයන් යවන නියෝජිත ආයතන තුලින් වංචා කිරීම් සිදු කිරීම එදත් අදත් අපට අසන්නට ලැබෙන ප්‍රසිද්ධ රහසකි. මේ තත්ත්වය ගැන ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියාද ඉතා හොඳින් දැනුවත්ව සිටියේය. කෙසේ වුවත් ඔහු විපරම් කර බැලුවේ ඔහුට මේ සිද්ධිය සම්බන්ධව යම් අතපෙවීමක් කිරීමට අවස්ථාවක් ඇද්ද යන්නයි. මම කල පැහැදිලි කිරීම තුල ඔහුට එවැනි අවස්ථාවක් නොමැති බව වැටහෙන්නට ඇත. එබැවින් ඔහු අතර මඟ මා නතර කලේ මෙලෙසිනි.
“හ්ම්.. හරි..., හරි..., හරියට වැඩේ කරගෙන යන්න..., WPC ල එක්කරගෙන ගියා නේද ඇරෙස්ට් කරන්න යනකොට...?”
“ඔව් සර්...”
සංවාදය නිමා වුනි. කෙසේ වුවත් ඔහුට කිසිදු අවස්ථාවක් නොදෙන්නට මම රාජකාරිය ඉටුකරමින් සිටින බව ඔහු වටහාගන්නට ඇත. කෙසේ වුවත් එදායින් පසු ඔහුගේ ප්‍රසාදයට මා ලක්නොවුනු නිලධාරියෙක් විය. පසු කලෙක ඔහු මා සම්බන්ධව කටයුතු කල ආකාරයෙන් එය මට සනාථ කරවීය. ඔහුගේ ප්‍රසාදයට ලක්වෙන අයුරින් රාජකාරිය ඉටුකිරීමට මට ඕනෑතරම් අවස්ථාව තිබුනි. එහෙත් දුප්පත් අහිංසක තරුණයින් හතර දෙනාගේ දුක් කඳුලු තුලින් එවැනි ප්‍රසාදයක් ලබාගැනීමට මට අවශ්‍ය නොවිනි. මට අවශ්‍ය වුයේ කෙසේ හෝ වංචාකල පුද්ගලයා හැකි ඉක්මනින් නීතිය හමුවට පමුණුවා තරුණයන්ට ඉටුවිය යුතු යුක්තිය සාධාරණය ඉටුකරදීමයි.
ඊළඟට මා අවධානය යොමු කලේ සැකකරු පැමිණි වෑන් රථයේ අංකය තුලින් ඔහු කොටුකරගැනීමටයි. ඒ සඳහා නාරාහේන්පිට මෝටර් රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව වෙත ගොස් වෑන් රථයේ වත්මන් ලියාපදිංචි අයිතිකරුවාගේ තොරතුරු ලබාගැනීමට අදහස් කලෙමි.
“සර් හම්බවෙන්න කෙනෙක් ඇවිල්ලා...”
නිලධාරීයෙක් මට දැනුම් දුනි.
“සර් මේ මගේ යාලුවෙක් මම ආවෙ මෙයාට ඇපගන්න පුළුවන් ද බලන්න...”
අවුරුදු 27 ක පමණ වයසකින් යුතු රූමත් කාන්තාවක් පැමිණ මා විමසුවාය. වත් පොහොසත් කම් වලින් සපිරි තැනැත්තියක් බව ඇගේ නවීන ඇඳුම් ආයිත්තම් දකිද්දී මට සිතුනි.
“මට තවම ඒ ගැන කියන්න බෑ... මම යාලුවගෙන් තවම ප්‍රශ්න කරෙත් නෑ... අපි හවසට බලමු...”
“ අනේ සර් ලොකු උදව්වක් පුළුවන් නම්...”
ඉක්මනින් මා සමඟ හිතවත් කමක් ඇතිකරගන්නා අභිලාෂයෙන් යුතුව ඇය මේ ඉල්ලීම කලේ ඉඟි බිඟි පාමින්ය.
“ ඕකේ..., අපි බලමු...”
මම ලබාදුන් උත්තරයෙන් සෑහීමකට පත් නොවු ඇය තවදුරටත් මට ඇවිටිලි කිරීමට සුදානම් වන විට මම තවත් රාජකාරියක් උදෙසා හිද සිටි පුටුවෙන් නැගිට ඉවතට ඇවිදගෙන ගියෙමි.
අපරාධ විමර්ශන අංශයේ පාවිච්චියට ලබාදී තිබූ සුසුකි GN 250 යතුරු පැදියෙන් මම තවත් නිලධාරියෙක් සමඟ නාරාහේන්පිට මෝටර් රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව බලා ඉක්මනින්ම පිටත්ව ගියේ එහි කාර්යාල කටයුතු නිමවීමට පෙර වෑන් රථයේ හිමිකරුගේ තොරතුරු ලබාගැනීම සඳහායි.
පැය දෙකකට ආසන්න කාලවේලාවක් තුලදී රථයේ ලියාපදිංචි හිමිකරුගේ සියලු තොරතුරු රැගෙන නැවත අපි පොලිස් ස්ථානය වෙත පැමිණෙන විට දිනය හමාරවීමට ද ආසන්න වී තිබුනි.
“ ආ.. , මචං ප්‍රදීප්..., අර ගෑනු කෙනාව දැන්ම produce කරන්න එපා...! මම එනකම් පොඩ්ඩක් ඉන්න...”
පොලිස් ස්ථානයට පැමිණෙන විටම තවත් මගේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියෙක් පැමිණ ඉල්ලා සිටියේ මා එන පෙර මඟ බලාසිටය. බොහෝ දෙනෙක්ගේ අනුකම්පාවට භාජනය වී ඇත්තේ වංචාකරුවා සමඟ කටයුතු කල කාන්තාව වු අතර අසාධාරණයට ලක් වු තරුණයින්ට ඉටු විය යුතු සාධාරණය වෙනුවෙන් කිසිවෙකු ඉදිරිපත් නොවීම ගැන එක්තරා විදියකින් මට කලකිරීමක් එක් කලේය.
“ අත්තනායක දැන්ම ගල්කිරියාගම පොලීසියට මෙසෙජ් එකක් දෙන්න. මෙන්න මේ පුද්ගලයයි වෑන් එකයි ඇරෙස්ට් කරලා අපට දන්වන්න කියලා...”
අත්තනායකට මම උපදෙස් දුන්නේ මෝටර්රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ගෙනා තොරතුරු ඔහුට ලබා දෙමිනි.
එල්ලවෙන බාධක අභියෝග මැද ඒ කිසිවෙකුට අවනත නොවී අත්අඩංගුවට ගත් කාන්තාවත් තරුණියත් ස්ථානයට ඉදිරිපත් කලේ අගතියට පත් තරුණයින්ට සාධාරණය ඉටුකිරීම මගේ ප්‍රධාන වගකීම බව සිතට ගනිමිනි.
අත්අඩංගුවට ගන්නා සැකකාරියන් රඳවා තබාගැනීමට වෙනම සිරමැදිරි නොමැති බැවින් ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව හා රැකවරණය ලබාදීමේ වගකීම භාරදෙනු ලබන්නේ මේට්‍රන් වරියකටයි. කාන්තා සැකකාරියන් අත්අඩංගුවට ගත්විට ඒ සඳහා සේවය සැපයීමට සූදානමින් පොලිස් වසම තුල කාන්තාවක් සිටි. ඔවුන්ට ඒ සඳහා යම් දීමනාවක් ගෙවනු ලබයි. මෙකී මේන්ට්‍රන්වරියට සැකකාරියන් දෙදෙනා භාර දී එදින රාජකාරියට මම විරාමයක් තැබුවේ හෙට දින නැවතත් විමර්ශන කටයුතු ආරම්භ කිරීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි.
“ සර් අපි යන්න කියලා...”
තරුණයින් සිව්දෙනා සමුගන්නට මගෙන් අවසර පතයි.
“හරි ඔයාල යන්න..., මම කොහොම හරි මූව හොයාගෙන ඔයාලගේ සල්ලි අරන් දෙන්න බලන්නම්...., හැබැයි ඊළඟ සැරේ කාට හරි සල්ලි දෙනකොට නම ගම ඉන්න තැන හරියට දන්න කියන මනුස්සයෙකුට දෙන්න..., නැත්නම් ඉතිං අපට තමයි කට්ට කන්න වෙන්නේ...”
තරුණයන්ට බලාපොරොත්තුවක් හා අවවාදයක් ද එකතු කොට ඔවුන්ට සමුදුන්නෙමි.
සුන් වු බලාපොරොත්තු සහිතව හිස් අතින් තරුණයින් නැවත තම ගම් බිම් බලා පිටත්ව යනු දුටු මට ඇතිවුණේ ඔවුන් කෙරෙහි දැඩි අනුකම්පාවකි.
පුළුවන් තරම් ගරුත්වය ලබාදෙමින් දුරකථනයේ රැදී සිටින ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයාව ආමන්ත්‍රණය කලෙමි. ඔහුගෙන් ලැබෙන ප්‍රතිචාරය ගැන මම පසු වුනේ මඳක් කැලඹුණු සිතිනි. කාන්තාවගේ දුරකථනය හරහා ඔහුට සවන්දීමට කීකරු නොවීම ගැන ඔහු කෝපයෙන් පසුවෙනවා විය හැකියි. යලිත් ඔහු අපරාධ විමර්ශන අංශයේ දුරකථනයෙන් මා ඇමතීම තුලින් ඔහුත් කාන්තාවත් අතර තිබෙන හිතවත්කමේ දිග පළල මම මැනගත්තෙමි.
“ ප්‍රදීප්..., ඔයා මල්වත්ත පාරේ ඒජන්සියක ලේඩි කෙනෙක් ඇරෙස්ට් කරන්න ගියාද..?”
ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා මගෙන් විමසීය.
“ ඔව් සර්...”
මම සෘජු කෙටි පිළිතුරක් ලබාදුන්නේ කීකරු බවක් ද මවාපාමිනි.
“ මොකක්ද හේතුව..?”
හේතුව ඉතාමත් පැහැදිලිව කෙටියෙන් දැනගැනීමට අවශ්‍ය බව ඔහුගේ විමසීම තුල විය.
“සර් කම්ප්ලේන් එකක් ඇවිල්ලා තියෙනවා රට යවන්න පොරොන්දු වෙලා හතර දෙනෙක්ට මුදල් වංචා කල සිද්ධියක් ගැන ..., දැන් මේ මුදල් වංචාකල පුද්ගලයා පැනලා ගිහිල්ලා..., මේ පුද්ගලයා මුදල් වංචාකරලා තියෙන්නේ මේ ලේඩිත් එක්ක ඇවිත්..., මේ ලේඩිගේ ඒජන්සියෙන් තමයි මේ අය රට යවන්න පොරොන්දු වෙලා තියෙන්නේ... ඉතිං සර්....”
කාන්තාව අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ ඉතාමත් නීතිමය වටපිටාවක් තුල බව මම ඔහුට විස්තර කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. බොහෝ විට විදේශ රටවලට පුද්ගලයන් යවන නියෝජිත ආයතන තුලින් වංචා කිරීම් සිදු කිරීම එදත් අදත් අපට අසන්නට ලැබෙන ප්‍රසිද්ධ රහසකි. මේ තත්ත්වය ගැන ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියාද ඉතා හොඳින් දැනුවත්ව සිටියේය. කෙසේ වුවත් ඔහු විපරම් කර බැලුවේ ඔහුට මේ සිද්ධිය සම්බන්ධව යම් අතපෙවීමක් කිරීමට අවස්ථාවක් ඇද්ද යන්නයි. මම කල පැහැදිලි කිරීම තුල ඔහුට එවැනි අවස්ථාවක් නොමැති බව වැටහෙන්නට ඇත. එබැවින් ඔහු අතර මඟ මා නතර කලේ මෙලෙසිනි.
“හ්ම්.. හරි..., හරි..., හරියට වැඩේ කරගෙන යන්න..., WPC ල එක්කරගෙන ගියා නේද ඇරෙස්ට් කරන්න යනකොට...?”
“ඔව් සර්...”
සංවාදය නිමා වුනි. කෙසේ වුවත් ඔහුට කිසිදු අවස්ථාවක් නොදෙන්නට මම රාජකාරිය ඉටුකරමින් සිටින බව ඔහු වටහාගන්නට ඇත. කෙසේ වුවත් එදායින් පසු ඔහුගේ ප්‍රසාදයට මා ලක්නොවුනු නිලධාරියෙක් විය. පසු කලෙක ඔහු මා සම්බන්ධව කටයුතු කල ආකාරයෙන් එය මට සනාථ කරවීය. ඔහුගේ ප්‍රසාදයට ලක්වෙන අයුරින් රාජකාරිය ඉටුකිරීමට මට ඕනෑතරම් අවස්ථාව තිබුනි. එහෙත් දුප්පත් අහිංසක තරුණයින් හතර දෙනාගේ දුක් කඳුලු තුලින් එවැනි ප්‍රසාදයක් ලබාගැනීමට මට අවශ්‍ය නොවිනි. මට අවශ්‍ය වුයේ කෙසේ හෝ වංචාකල පුද්ගලයා හැකි ඉක්මනින් නීතිය හමුවට පමුණුවා තරුණයන්ට ඉටුවිය යුතු යුක්තිය සාධාරණය ඉටුකරදීමයි.
ඊළඟට මා අවධානය යොමු කලේ සැකකරු පැමිණි වෑන් රථයේ අංකය තුලින් ඔහු කොටුකරගැනීමටයි. ඒ සඳහා නාරාහේන්පිට මෝටර් රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව වෙත ගොස් වෑන් රථයේ වත්මන් ලියාපදිංචි අයිතිකරුවාගේ තොරතුරු ලබාගැනීමට අදහස් කලෙමි.
“සර් හම්බවෙන්න කෙනෙක් ඇවිල්ලා...”
නිලධාරීයෙක් මට දැනුම් දුනි.
“සර් මේ මගේ යාලුවෙක් මම ආවෙ මෙයාට ඇපගන්න පුළුවන් ද බලන්න...”
අවුරුදු 27 ක පමණ වයසකින් යුතු රූමත් කාන්තාවක් පැමිණ මා විමසුවාය. වත් පොහොසත් කම් වලින් සපිරි තැනැත්තියක් බව ඇගේ නවීන ඇඳුම් ආයිත්තම් දකිද්දී මට සිතුනි.
“මට තවම ඒ ගැන කියන්න බෑ... මම යාලුවගෙන් තවම ප්‍රශ්න කරෙත් නෑ... අපි හවසට බලමු...”
“ අනේ සර් ලොකු උදව්වක් පුළුවන් නම්...”
ඉක්මනින් මා සමඟ හිතවත් කමක් ඇතිකරගන්නා අභිලාෂයෙන් යුතුව ඇය මේ ඉල්ලීම කලේ ඉඟි බිඟි පාමින්ය.
“ ඕකේ..., අපි බලමු...”
මම ලබාදුන් උත්තරයෙන් සෑහීමකට පත් නොවු ඇය තවදුරටත් මට ඇවිටිලි කිරීමට සුදානම් වන විට මම තවත් රාජකාරියක් උදෙසා හිද සිටි පුටුවෙන් නැගිට ඉවතට ඇවිදගෙන ගියෙමි.
අපරාධ විමර්ශන අංශයේ පාවිච්චියට ලබාදී තිබූ සුසුකි GN 250 යතුරු පැදියෙන් මම තවත් නිලධාරියෙක් සමඟ නාරාහේන්පිට මෝටර් රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුව බලා ඉක්මනින්ම පිටත්ව ගියේ එහි කාර්යාල කටයුතු නිමවීමට පෙර වෑන් රථයේ හිමිකරුගේ තොරතුරු ලබාගැනීම සඳහායි.
පැය දෙකකට ආසන්න කාලවේලාවක් තුලදී රථයේ ලියාපදිංචි හිමිකරුගේ සියලු තොරතුරු රැගෙන නැවත අපි පොලිස් ස්ථානය වෙත පැමිණෙන විට දිනය හමාරවීමට ද ආසන්න වී තිබුනි.
“ ආ.. , මචං ප්‍රදීප්..., අර ගෑනු කෙනාව දැන්ම produce කරන්න එපා...! මම එනකම් පොඩ්ඩක් ඉන්න...”
පොලිස් ස්ථානයට පැමිණෙන විටම තවත් මගේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියෙක් පැමිණ ඉල්ලා සිටියේ මා එන පෙර මඟ බලාසිටය. බොහෝ දෙනෙක්ගේ අනුකම්පාවට භාජනය වී ඇත්තේ වංචාකරුවා සමඟ කටයුතු කල කාන්තාව වු අතර අසාධාරණයට ලක් වු තරුණයින්ට ඉටු විය යුතු සාධාරණය වෙනුවෙන් කිසිවෙකු ඉදිරිපත් නොවීම ගැන එක්තරා විදියකින් මට කලකිරීමක් එක් කලේය.
“ අත්තනායක දැන්ම ගල්කිරියාගම පොලීසියට මෙසෙජ් එකක් දෙන්න. මෙන්න මේ පුද්ගලයයි වෑන් එකයි ඇරෙස්ට් කරලා අපට දන්වන්න කියලා...”
අත්තනායකට මම උපදෙස් දුන්නේ මෝටර්රථ කොමසාරිස් දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ගෙනා තොරතුරු ඔහුට ලබා දෙමිනි.
එල්ලවෙන බාධක අභියෝග මැද ඒ කිසිවෙකුට අවනත නොවී අත්අඩංගුවට ගත් කාන්තාවත් තරුණියත් ස්ථානයට ඉදිරිපත් කලේ අගතියට පත් තරුණයින්ට සාධාරණය ඉටුකිරීම මගේ ප්‍රධාන වගකීම බව සිතට ගනිමිනි.
අත්අඩංගුවට ගන්නා සැකකාරියන් රඳවා තබාගැනීමට වෙනම සිරමැදිරි නොමැති බැවින් ඔවුන්ගේ ආරක්ෂාව හා රැකවරණය ලබාදීමේ වගකීම භාරදෙනු ලබන්නේ මේට්‍රන් වරියකටයි. කාන්තා සැකකාරියන් අත්අඩංගුවට ගත්විට ඒ සඳහා සේවය සැපයීමට සූදානමින් පොලිස් වසම තුල කාන්තාවක් සිටි. ඔවුන්ට ඒ සඳහා යම් දීමනාවක් ගෙවනු ලබයි. මෙකී මේන්ට්‍රන්වරියට සැකකාරියන් දෙදෙනා භාර දී එදින රාජකාරියට මම විරාමයක් තැබුවේ හෙට දින නැවතත් විමර්ශන කටයුතු ආරම්භ කිරීමේ බලාපොරොත්තුවෙනි.
“ සර් අපි යන්න කියලා...”
තරුණයින් සිව්දෙනා සමුගන්නට මගෙන් අවසර පතයි.
“හරි ඔයාල යන්න..., මම කොහොම හරි මූව හොයාගෙන ඔයාලගේ සල්ලි අරන් දෙන්න බලන්නම්...., හැබැයි ඊළඟ සැරේ කාට හරි සල්ලි දෙනකොට නම ගම ඉන්න තැන හරියට දන්න කියන මනුස්සයෙකුට දෙන්න..., නැත්නම් ඉතිං අපට තමයි කට්ට කන්න වෙන්නේ...”
තරුණයන්ට බලාපොරොත්තුවක් හා අවවාදයක් ද එකතු කොට ඔවුන්ට සමුදුන්නෙමි.
සුන් වු බලාපොරොත්තු සහිතව හිස් අතින් තරුණයින් නැවත තම ගම් බිම් බලා පිටත්ව යනු දුටු මට ඇතිවුණේ ඔවුන් කෙරෙහි දැඩි අනුකම්පාවකි.
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 04
“SSP මහත්තයා නෙවෙයි කවුරු කථාකලත් මට ඔයාගේ ෆෝන් එකට Answer කරන්න අවශ්‍යතාවක් නෑ....”
මම උස්හඬින් ඇයගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කලෙමි. ඇගේ දුරකථනයේ රැඳී සිටි පුද්ගලයා එකවරම දුරකථනය විසන්ධි කල බවක් දැනුනි.
“ජයසේකර මේ අය Crime branch එකට අරන් එන්න...”
රථයෙන් බැසයමින් නිලධාරියෙකුට මම උපදෙස් දුන්නෙමි.
උසස් නිලධාරියාගේ හැසිරීම පිළිබඳව සිත තුල කලකිරීමක් අප්‍රසන්න හැඟීමක් මෝදුවන්නට පටන් ගත්තේය. සැකකාර කාන්තාව ඔහුට දුරකථන ඇමතුමක් ලබාදී උදව් ඉල්ලා සිටීම සමාන්‍ය තත්ත්වයක් වුවත්, ඔහු විසින් සැකකාර කාන්තාවට දුරකථනය මට ලබාදෙන ලෙස දැන්වීම ඉතාමත් පිළිකුල් සහගත හැසිරීමක් වුයේය. මෙම කාන්තාව ඔහුගේ හිතවතියක නම්, යම් කිසි විදියකින් ඇයට උදව් උපකාරයක් කලයුතු වුයේ නම්, ඔහු කලයුතුව තිබුනේ ඇයගෙන් තොරතුරු අසා දැනගෙන, පසුව මට පොලිස් ස්ථානයේ දුරකථනයට කථාකොට මේ පිළිබඳව විමසීමයි.
රාජකාරි නිසියාකාරව ඉටුකරන ලෙස දන්වා නියෝග හා උපදෙස් ලබාදෙන පුද්ගලයාම මෙලෙස හැසිරෙමින් අපට නොකියා ලබාදෙන පණිවිඩය කුමක්ද ? කිසිත් කරකියාගත නොහැකි ධනය බලය නැති, දුප්පත් මිනිස්සුන්ට එදිරිව පමණක් නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නට කියාද ? මෙවැනි සිතුවිලි සමුදායකින් මනස ඔද්දල් වෙද්දී පියගැටපෙළ නැග අපරාධ විමර්ශන අංශයේ මගේ මේසය වෙත පැමිණියෙමි.
පොලිස් නිලඇඳුම ඇඳගෙන මම පොලිස් නිලධාරියෙකු වුවත්, වසර ගණනක් මට සේවය කරන්නට සිදු වුයේ උතුරු මෙහෙයුම් කලාපයේය. ඒ නිසා වැඩි වශයෙන්ම මම අත්දැකීම් ලබා තිබුනේ සන්නද්ධ හමුදා සාමාජිකයින් ලබන අත්දැකීම්ය. කිසිදු බලපෑමකින් තොරව නිදහසේ තම රාජකාරිය ඉටුකිරීමට එහි අවස්ථාව තිබුනි. ඒත් දැන් දැන් මට මුහුණ දීමට සිදුවන්නේ රාජකාරිමය ලෙස ඉතාමත් නුහුරු නුපුරුදු අත්දැකීම් වලටය.
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ රාජකාරි රපෝර්තු කල මුල්ම දින මට මෙවැනිම අත්දැකීමකට මුහුණ දීමට සිදු විය.
එදින මට පැවරුණු රාජකාරිය වුයේ දිවා ජංගම මුර සංචාරයයි. Land Cruiser වර්ගයේ කොළපාට පැරණි ජීප්රථයෙන් තවත් නිලධාරීන් කීපදෙනෙක් සමඟ කොටහේන පොලිස් වසම තුල සංචාරය කරමින් මෙම රාජකාරිය ඉටුකිරීමට පැවරී තිබුනි. බැංකු මූල්‍ය ආයතන මෙන්ම වෙනත් වැදගත් ආරක්ෂාව සපයන්නට අවශ්‍ය ආයතන කරා ගොස් ආරක්ෂක කටයුතු පිළිබඳව සොයා බලා අපේ පැමිණිම සටහන් කලයුතුය. තවත් ස්ථානවල නිලධාරීන් ද ආරක්ෂක රාජකාරියේ යොදවා සිටී. ඔවුන්වද පරීක්ෂා කර බලා නිසි උපදෙස් ලබාදිය යුතුයි. ජංගම සංචාරය අතරතුර අපරාධ සඳහා අත්අඩංගුවට ගත යුතු සැකකරුවන්, මත්කුඩු නීතිවිරෝධී මත්පැන් ඇතුලු නොයෙකුත් දූෂණ මර්දන නඩු ද ලබාගත යුතුය. ස්ථාන දෙකක පමණ හදිසි මාර්ග බාධක යොදවා රථවාහන හා පුද්ගලයින් ද පරීක්ෂා කලයුතුය. එකී මෙකී නොකී රාජකාරි රාශියක් ඉටුකිරීමට තිබෙන අතර පොලිස් ස්ථානයෙන් දැනුම් දෙන හදිසි පණිවිඩ සම්බන්ධව ද ක්‍රියා කලයුතුය.
“කොටහේන පොලිස් ස්ථානයෙන් ජංගම රථය අමතන්න සර්...”
මගේ අවධානය ජීප් රථයේ Motorola යන්ත්‍රයේ ඇමතුම් හඬට යොමු වුනි.
“ඇමතුම ලැබුනා, නැවත අමතන්න...”
මම පිලිවදන් සැපයීමි.
“සහකාර පොලිස් අධිකාරිතුමාගේ පණිවිඩයක් දැනුම් දෙන්න ස්ථානයට පැමිණීමට දැනුම් දෙනවා සර් ...”
“ පණිවිඩය ලබාගත්තා...”
ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක විය යුතුය. පණිවිඩය ප්‍රදේශය භාර සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාගෙනි. ජීප්රථය හරවාගෙන පොලිස් ස්ථානය වෙත ගමන් කරන ලෙස මම රියදුරු නිලධාරියාට දැනුම් දුන්නෙමි.
“සර් ASP මහත්තයට Call එකක් ගන්න කිව්වා..”
දුරකථන ක්‍රියාකරු නිලධාරියා මා ස්ථානයට පැමිණ පය තබන විටම කාරණාව දැනුම් දුන්නේ කලබලයෙනි.
මම සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තෙමි.
“ප්‍රදීප් ඔතන, බ්ලුමැන්ඩල් පාරේ අනවසර ඉදිකිරීමක් සම්බන්ධව පැමිණිල්ලක් දාලා ඇති මහත්තයෙක්..., ඔයා ඒ මහත්තයත් එක්ක එතැනට ගිහිල්ලා .., ඒ අනවසර ඉදිකිරීම තහනම් කරන්න..., ඒකේ අයිතිකාරයට හෙට පොලීසියට එන්න කියන්න පැමිණිල්ල විභාග කරන්න...”
කලයුතු රාජකාරිය ගැන සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා උපදෙස් ලබාදුන්නේ ඒ ආකාරයෙනි. ඔහුගේ උපදෙස් පිලිපැදීමට එකඟව මම සංවාදය නිමා කලෙමි.
පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කල තැනැත්තා තවත් අයෙක් සමඟ මා ඉදිරියට පැමිණ ඔවුන්ව හදුන්වා දුන්නේය. එක් අයෙක් ජනාධිපති නීතිඥවරයෙක් වු අතර අනෙකා විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකි. දෙදෙනා සහෝදරයින්ය. මුස්ලිම් ජාතිකයින් වු ඔවුන්ට හිමි ඇඟලුම් කම්හලක් බ්ලුමැන්ඩල් පාරේ පිහිටා තිබුනි. එම කම්හලට මෙහායින් ඉඩමක තාප්පයක් නීත්‍යානුකූල නොවන අයුරින් ඉදිකිරීම නිසා ඔවුන්ගේ කම්හලට පැමිණෙන විශාල කන්ටේනර් රථවලට මාර්ගය අවහිර වී ඇත. වංගුවක් සහිත ස්ථානයක මෙම තාප්පය ඉදිකර ඇත්තේ කවාකාර නොවන අයුරින් නිසා මෙම ගැටලුව මතු වී තිබීම මෙම පැමිණිල්ලට හේතුව විය.
මම ඔවුන් දෙදෙනා ද කැටුව අදාල ස්ථානය වෙත ගමන් කලෙමි.
“ කෝ..., කවුද .., මෙතන අයිති එක්කෙනා...?”
අනවසර ඉදිකිරීම කර තිබු ස්ථානයේ සිටි පුද්ගලයාගෙන් මම විමසීමි. ඔහු එම ස්ථානයේ සේවකයකු බව පෙනුනි.
“අයිති එක්කෙනා ගැන නම් දන්නෙ නෑ සර්..”
ලැබුන උත්තරය හතර බීරිය.
“ අයිති එක්කෙනා ගැන දන්නැතුව ඔයාලා කොහොම ද මෙතැන වැඩ කරන්නේ...’
අවුල ලිහා ගැනීමට මම ප්‍රශ්න කලෙමි.
“සර් අපි දන්නේ සුපර්වයිසර් මහත්තයා ගැන විතරයි..”
ඔහු පවසන දෑ අනුව මෙම ස්ථානයේ හිමිකරු ගැන ඔහු කිසිවක්ම නොදනී. විශාල ඉඩමක් වු එහි හිමිකරු විශාල ධනවතෙක් විය යුතුමය.
“දැන් කෝ සුපර්වයිසර් මහත්තයා...”
හිමිකරු පිළිබඳව දැනගැනීමට නම් දැන් සුපර්වයිසර්වරයා හමු වී විමසිය යුතුය.
“ ඕෆ් වෙලා ගෙදර ගිහිල්ලා සර්...”
කවුරුන් හෝ මගින් අයිතිකරුට පණිවිඩය දැනුම් දීම අත්‍යවශ්‍යය.
“මේ තාප්පේ හදන එක ගැන අපට පැමිණිල්ලක් ඇවිල්ලා තියෙනවා...., පැමිණිල්ල විභාග කරනකම් මම මේ තාප්පේ හදන එක තහනම් කරනවා.... හෙට උදේට ඉඩම අයිති මහත්තයට පොලීසියට එන්න කියන්න මේක විභාග කරන්න.... කොහොම හරි මේ පණිවිඩය ඉඩම අයිති මහත්තයට දෙන්න....“
මගේ අනන්‍යතාව ඇතුලු සියලු විස්තර පිළිබඳව හිමිකරුට දැනුම් දෙන ලෙස දන්වා මම නැවත පොලිස් ස්ථානය වෙත පැමිණි අතර ඒ වන විට දිනය හමාර වීමට ආසන්නව තිබුනි. මම සූදානම් වුයේ රාජකාරිය නිමාකිරීමටයි.
“ සර් call එකක්...“
නිලධාරියෙකු පැමිණ මට දැනුම් දුන්නේය. ඇමතුම ලැබී තිබුනේ ස්ථානාධිපතිවරයාගේ දුරකථනයටයි. ඒ අවස්ථාවේ ස්ථානාධිපතිවරයා කාර්යාලයේ නොසිටියේය.
දුරකථනයට මම ඇමතීමි.
“ ඔය SI ප්‍රදීප් ද ...?“
දුරකථන ඇමතුමේ රැදී සිටි පුද්ගයා මා විමසීය.
“ඔව්...“
දුරකථනයේ රැදී සිටි ආගන්තුක පුද්ගලයා කවුදැයි මට හදුන්වා දුන්නේය. ඔහු මා ඉදිකිරීම තහනම් කල ඉඩමේ හිමිකරුය.
“ ප්‍රදීප් ඔය ඉඩම මගේ... ඕකේ සේරම ලීගල් ඩොක්‍යමන්ට් මගේ ළඟ තියෙනවා... ඔයා ඇයි අර තාප්පේ බඳින එක තහනම් කරේ...?“
ඉඩමේ හිමිකරු ප්‍රබලයෙකු බව දැනුනි. ඔහුගේ ඒ කථා විලාශය මා නොරිස්සුමට පත්කලේය.
“ ඒ තාප්පේ හදන එකට විරුද්ධව අපට පැමිණිල්ලක් ලැබිලා තියෙනවා..., කරුණාකරලා ඔබතුමා හෙට උදේ 10 ට පොලීසියට එන්න මේක Inquiry කරන්න....“
මතුවුන නොරිස්සුම ආයාසයෙන් මැඩගනිමින් මම කෙටියෙන් කාරණාව ඔහුට පැහැදිලි කර දුන්නෙමි.
“ මේ තමුසෙලාගේ ඔය පොලීසි ගානේ ඇවිල්ල තපින්න වේලාවක් මට නෑ... තමුසේ ගිහින් කරුණාකරලා අර තහනම ඉවත්කරනවා දැනටම තමුසෙට ඒ පණිවිඩය ලැබෙයි තමුසෙගේ සීනියර් ඩී අයි ජී ගෙන්....“
ඉඩම් හිමිකරුගෙන් මට එල්ල වුනේ කිසිවිටක මා බලාපොරොත්තු නොවු ආකාරයේ දැඩි වාග් ප්‍රහාරයකි. ඔහුගේ බල පුලුවන්කාරකම කොතෙක් ද යන්න ද ඔහුගේ ප්‍රකාශයේ විය. මගේ ඉවසීමේ සීමාව ද මුලු මනින්ම බිඳ වැටුනි.
“ මේ තමුසේ කවුරු වුනත් මට කමක් නෑ.... මම කරන්නේ මගේ රාජකාරිය... මම මේ යුනිෆෝම් එක දාගත්තේ එක එකාට ඕන විදියට ජොබ් එක කරන්න නෙවෙයි.....“
ඇමතුම මම විසන්ධි කලේ රිසිවරය දුරකථනය මත දඩස් හඬ නංවමිනි. මුහුණ දීමට සිදු වු තත්ත්වය මා පාෂාණභූත කරවුයේය. කලකිරීමත් කේන්තියත් මා වෙළාගත්තේ ක්ෂණිකවමය.
මට මුහුණ දීමට සිදුව ඇත්තේ බරපතල තත්ත්වයකටය. ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයාටත් දැන් මට වගඋත්තර බැඳීමට සිදුව ඇත. ඉඩම් හිමියාගේ නොහික්මුණු මාන්නාධික හැසිරීම හමුවේ පොලිස් නිල ඇඳුමේ ගරුත්වය රැකගැනීමට මට වෙනත් මඟක් නොතිබුනි. මගේ දුරකථන සංවාදය අනෙක් නිලධාරීන්ට හා පැමිණිලි පාර්ශවයට ද ඇසී තිබුනි. ඔවුන්ද තුෂ්නිම්භූතව මගේ මුහුණ දෙස බලා සිටියේ සිදුවුයේ කුමක්ද යන්න මුවින් නොවිමසාය. පැමිණිලිකරුවන් නිසා මට මුහුණ දීමට සිදුව ඇති දුෂ්කරතාවය පිළිබඳව ඔවුන් අතිශයින්ම කනගාටුවට පත්ව ඇති බවක් ඔවුන්ගේ මුහුණුවලින් දුටුවෙමි.
පොලිස් රාජකාරි ඉටුකිරීමේදී එල්ලවන බලපෑම් වලට එදිරිව කටයුතු කිරීමට අපට පිහිට වන්නේ අප ඒ සම්බන්ධව තොරතුරු සටහන් පොත්වල තබන සටහනය. එය අපේ ආරක්ෂකයා වන්නේය. විමර්ශකයා විසින් සටහන් තැබු පසු එය වෙනස් කරන ලෙස ඉල්ලීමට කිසිදු උසස් නිලධාරියෙකුට හැකියාවක් නැත. එහෙත් උසස් නිලධාරියෙකුගේ උදහසට ලක්වීම අපේ රැකියාවට බෙහෙවින්ම හානිකරය.
මම ජංගම සංචාරයේ පැමිණීමේ සටහන තබන්නට පටන් ගත්තේ දිනය තුල ඉටුකල රාජකාරි සියල්ල හා මෙම විශේෂ සිදුවීම ගැනද සටහනක් තබන්නට සිතාගෙනය.
“ සර් Police headquarters SSP මහත්තයා සර්ට කථාකරනවා....“
තවත් ඇමතුමක්.
“ ප්‍රදීප් මම ඩිරෙක්ටර් පොලිස් හෙඩ්ක්වාර්ටස්...., මම සිද්ධිය ඔක්කොම දන්නවා... ඔයාට එල්ලවුන බලපෑම ගැන සේරම නෝට්ස් දාන්න... ඔයා බයවෙන්න එපා... මොකක් හරි අවශ්‍යතාවක් වුනොත් මට කථාකරන්න...“
“ තැන්ක්‍යු සර්...“
එවර දුරකථනය මම විසන්ධි කලේ සතුටිනි. ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා ලබාදුන් උපදෙස් අනුව ඒ වනවිටත් මම කටයුතු කරමින් සිටියෙමි. රාජකාරිය නිවැරදිව ඉටුකිරීමට ඒ වදන් මට විශාල ශක්තියක් ලබාදුනි. මේ අවස්ථාව වනවිට ස්ථානාධිපතිවරයා ද ස්ථානයට පැමිණියේය.
“සර් ඕ අයි සී මහත්තයා සර්ට එන්න කියනවා....“
බලාපොරොත්තු වු කැඳවීමකි. මම ස්ථානාධිපතිවරයා හමුවීමි. ඔහුට සියලු සිදුවීම් විස්තර කලෙමි. සියලු තොරතුරු දැන අසාගැනීමෙන් අනතුරුව ඔහු සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට දුරකථන ඇමතුමක් ලබාගත්තේය. අනතුරුව සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා සමඟ කථාකිරීමට මට දුරකථනය ලබාදුනි.
“ ප්‍රදීප් අර මහත්තයා (ඉඩමේ හිමිකරු)ගොඩක් හොඳ කෙනෙක්, අපේ ලොකු මහත්වරුත් ගොඩක් ළඟින් ආශ්‍රය කරන කෙනෙක්..., ඔයා ගිහිල්ලා අර තහනම් කරපු එක ඉවත් කරන්න.... ඒ මහත්තයටත් ඔයා Call එකක් දෙන්න...“
ඉඩම් හිමිකරුගේ බලවන්තකම හමුවේ සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා ද දුර්මුඛ වී ඇති සැටියකි. පෙර ඔහුම මට ලබාදුන් නියෝගය නැවත වෙනස් කරන්නට ඉල්ලා සිටීමට තරම් ඔහු දුර්වලයෙකු කිරීමට අදිසි හස්තය ශක්තිමත් වී ඇත.
“ ඕකේ සර්....“
එසේ මා සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාගේ ප්‍රකාශය හා එකඟවන බව දැන්වූවත් එය කිසිසේත්ම ඉටු නොකිරීමට මම සිතාගත්තෙමි.
“ සර් මට නම් බෑ ආපහු ගිහින් ඔය වැඩේ කරන්න... ඊට වැඩිය හොඳයි මේ යුනිෆෝම් එක දාලා ගෙදර යනවා යුනිෆෝම් එක කන්නේ නැතිව....“
මම ස්ථානාධිපතිවරයාට කියා සිටියෙමි. ඔහුද මා හා එකඟත්වය පලකරමින් කියා සිටියේ සියලු තොරතුරු සටහන් තබන ලෙසයි. සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට වඩා පෞර්ෂත්වයක් මම ඔහු තුලින් දුටුවෙමි.
“ සර් ප්‍රදීප්ට ඒ වැඩේට ආපහු යන්න කියන එක හරි නෑනේ සර්.... මම මොබයිල් එකේ සාජන් ඇරියා ඒකට....“
සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට ස්ථානාධිපතිවරයා මෙලෙස පවසා සිටියේ දිගින් දිගටම කීපවතාවක් සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා ඔහුගේ උපදෙස් පරිදි මා ක්‍රියාත්මක වූයේ දැයි ස්ථානාධිපතිවරයාගෙන් විමසා සිටීමේදී බැරිම තැනය.
වෙහෙසකර දුෂ්කර රාජකාරියක් නිමාකරමින් එදින මට පොලිස් ස්ථානයට සමුදෙන්නට සිදු වුනේ බොහෝ රෑ බෝ වීය.
පසුදින නැවත මම රාජකාරි වාර්ථා කලේ රාත්‍රී කාර්යයභාර නිලධාරියා ලෙසයි. ඒ රාජකාරිය පොලීසියේ භාෂාවෙන් හඳුන්වන්නේ SDO ලෙසය. රාත්‍රී රාජකාරි සඳහා මා වාර්ථාකරන විට ස්ථානාධිපතිවරයා හමුවීමි. ඔහු කියා සිටියේ පෙර දින සිදුවීමට මුල් වු පාර්ශවයන් දෙක පැමිනිල්ල සමථයකට පත්කරගැනීමට එකඟතාවයකට පැමිණි බැවින් ලොකු හිසරදයක් ඉවත් වු බවයි.
එදින මැදියම් රෑ ඉකුත් වී හෝරාවකට පමණ පසු සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා හදිසියේම පොලිස් ස්ථානයට පැමිණියේය. පොලිස් ස්ථානයේ පාවිච්චි කරන දෛනික තොරතුරු සටහන් පොත් සියල්ල ඔහු ගෙන්වාගෙන කිසිදු කතාබහකින් තොරව නිහඬවම පරීක්ෂාකරන්නට පටන්ගත්තේය. ඔහු මේ තොරතුරු සටහන් පොත් සියල්ල පෙරල පෙරලා සෙව්වේ පෙර දින අදාල සිදු වීම සම්බන්ධව මා දැමු සටහන්ය. පැය එකහමාරක පමණ කාලයක් ගතකරමින් ඔහු ඒ සටහන් සෙව්වත් සොයාගැනීමට නොහැකි විය. සුළු පැමිණිලි අංශයේ පැමිනිලි සටහන් කිරීමට CIB I හා CIB ii ලෙස පොත් දෙකක් තිබුනි. එදින මගේ පැමිණීමේ සටහන මා තැබුවේ CIB ii පොතේය. එලෙස මා ක්‍රියාකලේ මෙවැනි තත්ත්වයක් ඇතිවුවහොත් යන සැකයෙනි. කෙසේ වුවත් එදින සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට සුළු පැමිනිලි අංශයේ තොරතුරු සටහන් පොත් වලින් CIB I පොත පමණක් ලබාදුන්නෙමි. සියලුම අංශවල පොත් ලබාදී තිබු නිසා ඔහුට මේ පිළිබඳව සැකයක් ඇති නොවුනි. කෙසේ වුවත් ඔහු දිගින් දිගටම වෙහෙස වී සොයා බැලුවේ අදාල පැමිනිල්ල සම්බන්ධව ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා තුලින් මට එල්ල වු බලපෑම ගැන කුමන හෝ ආකාරයක සටහනක් මා තබා ඇද්ද යන්නයි.
“ සර් SSP මහත්තයාගෙන් Call එකක්....“
අතීත රාජකාරියක මතක සටහන් තුල නිමග්නව සිටි මම ඒ හඬින් යලි වර්තමානයට පිවිසියෙමි.
මම උස්හඬින් ඇයගේ ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කලෙමි. ඇගේ දුරකථනයේ රැඳී සිටි පුද්ගලයා එකවරම දුරකථනය විසන්ධි කල බවක් දැනුනි.
“ජයසේකර මේ අය Crime branch එකට අරන් එන්න...”
රථයෙන් බැසයමින් නිලධාරියෙකුට මම උපදෙස් දුන්නෙමි.
උසස් නිලධාරියාගේ හැසිරීම පිළිබඳව සිත තුල කලකිරීමක් අප්‍රසන්න හැඟීමක් මෝදුවන්නට පටන් ගත්තේය. සැකකාර කාන්තාව ඔහුට දුරකථන ඇමතුමක් ලබාදී උදව් ඉල්ලා සිටීම සමාන්‍ය තත්ත්වයක් වුවත්, ඔහු විසින් සැකකාර කාන්තාවට දුරකථනය මට ලබාදෙන ලෙස දැන්වීම ඉතාමත් පිළිකුල් සහගත හැසිරීමක් වුයේය. මෙම කාන්තාව ඔහුගේ හිතවතියක නම්, යම් කිසි විදියකින් ඇයට උදව් උපකාරයක් කලයුතු වුයේ නම්, ඔහු කලයුතුව තිබුනේ ඇයගෙන් තොරතුරු අසා දැනගෙන, පසුව මට පොලිස් ස්ථානයේ දුරකථනයට කථාකොට මේ පිළිබඳව විමසීමයි.
රාජකාරි නිසියාකාරව ඉටුකරන ලෙස දන්වා නියෝග හා උපදෙස් ලබාදෙන පුද්ගලයාම මෙලෙස හැසිරෙමින් අපට නොකියා ලබාදෙන පණිවිඩය කුමක්ද ? කිසිත් කරකියාගත නොහැකි ධනය බලය නැති, දුප්පත් මිනිස්සුන්ට එදිරිව පමණක් නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන්නට කියාද ? මෙවැනි සිතුවිලි සමුදායකින් මනස ඔද්දල් වෙද්දී පියගැටපෙළ නැග අපරාධ විමර්ශන අංශයේ මගේ මේසය වෙත පැමිණියෙමි.
පොලිස් නිලඇඳුම ඇඳගෙන මම පොලිස් නිලධාරියෙකු වුවත්, වසර ගණනක් මට සේවය කරන්නට සිදු වුයේ උතුරු මෙහෙයුම් කලාපයේය. ඒ නිසා වැඩි වශයෙන්ම මම අත්දැකීම් ලබා තිබුනේ සන්නද්ධ හමුදා සාමාජිකයින් ලබන අත්දැකීම්ය. කිසිදු බලපෑමකින් තොරව නිදහසේ තම රාජකාරිය ඉටුකිරීමට එහි අවස්ථාව තිබුනි. ඒත් දැන් දැන් මට මුහුණ දීමට සිදුවන්නේ රාජකාරිමය ලෙස ඉතාමත් නුහුරු නුපුරුදු අත්දැකීම් වලටය.
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ රාජකාරි රපෝර්තු කල මුල්ම දින මට මෙවැනිම අත්දැකීමකට මුහුණ දීමට සිදු විය.
එදින මට පැවරුණු රාජකාරිය වුයේ දිවා ජංගම මුර සංචාරයයි. Land Cruiser වර්ගයේ කොළපාට පැරණි ජීප්රථයෙන් තවත් නිලධාරීන් කීපදෙනෙක් සමඟ කොටහේන පොලිස් වසම තුල සංචාරය කරමින් මෙම රාජකාරිය ඉටුකිරීමට පැවරී තිබුනි. බැංකු මූල්‍ය ආයතන මෙන්ම වෙනත් වැදගත් ආරක්ෂාව සපයන්නට අවශ්‍ය ආයතන කරා ගොස් ආරක්ෂක කටයුතු පිළිබඳව සොයා බලා අපේ පැමිණිම සටහන් කලයුතුය. තවත් ස්ථානවල නිලධාරීන් ද ආරක්ෂක රාජකාරියේ යොදවා සිටී. ඔවුන්වද පරීක්ෂා කර බලා නිසි උපදෙස් ලබාදිය යුතුයි. ජංගම සංචාරය අතරතුර අපරාධ සඳහා අත්අඩංගුවට ගත යුතු සැකකරුවන්, මත්කුඩු නීතිවිරෝධී මත්පැන් ඇතුලු නොයෙකුත් දූෂණ මර්දන නඩු ද ලබාගත යුතුය. ස්ථාන දෙකක පමණ හදිසි මාර්ග බාධක යොදවා රථවාහන හා පුද්ගලයින් ද පරීක්ෂා කලයුතුය. එකී මෙකී නොකී රාජකාරි රාශියක් ඉටුකිරීමට තිබෙන අතර පොලිස් ස්ථානයෙන් දැනුම් දෙන හදිසි පණිවිඩ සම්බන්ධව ද ක්‍රියා කලයුතුය.
“කොටහේන පොලිස් ස්ථානයෙන් ජංගම රථය අමතන්න සර්...”
මගේ අවධානය ජීප් රථයේ Motorola යන්ත්‍රයේ ඇමතුම් හඬට යොමු වුනි.
“ඇමතුම ලැබුනා, නැවත අමතන්න...”
මම පිලිවදන් සැපයීමි.
“සහකාර පොලිස් අධිකාරිතුමාගේ පණිවිඩයක් දැනුම් දෙන්න ස්ථානයට පැමිණීමට දැනුම් දෙනවා සර් ...”
“ පණිවිඩය ලබාගත්තා...”
ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක විය යුතුය. පණිවිඩය ප්‍රදේශය භාර සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාගෙනි. ජීප්රථය හරවාගෙන පොලිස් ස්ථානය වෙත ගමන් කරන ලෙස මම රියදුරු නිලධාරියාට දැනුම් දුන්නෙමි.
“සර් ASP මහත්තයට Call එකක් ගන්න කිව්වා..”
දුරකථන ක්‍රියාකරු නිලධාරියා මා ස්ථානයට පැමිණ පය තබන විටම කාරණාව දැනුම් දුන්නේ කලබලයෙනි.
මම සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට දුරකථන ඇමතුමක් ගත්තෙමි.
“ප්‍රදීප් ඔතන, බ්ලුමැන්ඩල් පාරේ අනවසර ඉදිකිරීමක් සම්බන්ධව පැමිණිල්ලක් දාලා ඇති මහත්තයෙක්..., ඔයා ඒ මහත්තයත් එක්ක එතැනට ගිහිල්ලා .., ඒ අනවසර ඉදිකිරීම තහනම් කරන්න..., ඒකේ අයිතිකාරයට හෙට පොලීසියට එන්න කියන්න පැමිණිල්ල විභාග කරන්න...”
කලයුතු රාජකාරිය ගැන සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා උපදෙස් ලබාදුන්නේ ඒ ආකාරයෙනි. ඔහුගේ උපදෙස් පිලිපැදීමට එකඟව මම සංවාදය නිමා කලෙමි.
පැමිණිල්ල ඉදිරිපත් කල තැනැත්තා තවත් අයෙක් සමඟ මා ඉදිරියට පැමිණ ඔවුන්ව හදුන්වා දුන්නේය. එක් අයෙක් ජනාධිපති නීතිඥවරයෙක් වු අතර අනෙකා විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකි. දෙදෙනා සහෝදරයින්ය. මුස්ලිම් ජාතිකයින් වු ඔවුන්ට හිමි ඇඟලුම් කම්හලක් බ්ලුමැන්ඩල් පාරේ පිහිටා තිබුනි. එම කම්හලට මෙහායින් ඉඩමක තාප්පයක් නීත්‍යානුකූල නොවන අයුරින් ඉදිකිරීම නිසා ඔවුන්ගේ කම්හලට පැමිණෙන විශාල කන්ටේනර් රථවලට මාර්ගය අවහිර වී ඇත. වංගුවක් සහිත ස්ථානයක මෙම තාප්පය ඉදිකර ඇත්තේ කවාකාර නොවන අයුරින් නිසා මෙම ගැටලුව මතු වී තිබීම මෙම පැමිණිල්ලට හේතුව විය.
මම ඔවුන් දෙදෙනා ද කැටුව අදාල ස්ථානය වෙත ගමන් කලෙමි.
“ කෝ..., කවුද .., මෙතන අයිති එක්කෙනා...?”
අනවසර ඉදිකිරීම කර තිබු ස්ථානයේ සිටි පුද්ගලයාගෙන් මම විමසීමි. ඔහු එම ස්ථානයේ සේවකයකු බව පෙනුනි.
“අයිති එක්කෙනා ගැන නම් දන්නෙ නෑ සර්..”
ලැබුන උත්තරය හතර බීරිය.
“ අයිති එක්කෙනා ගැන දන්නැතුව ඔයාලා කොහොම ද මෙතැන වැඩ කරන්නේ...’
අවුල ලිහා ගැනීමට මම ප්‍රශ්න කලෙමි.
“සර් අපි දන්නේ සුපර්වයිසර් මහත්තයා ගැන විතරයි..”
ඔහු පවසන දෑ අනුව මෙම ස්ථානයේ හිමිකරු ගැන ඔහු කිසිවක්ම නොදනී. විශාල ඉඩමක් වු එහි හිමිකරු විශාල ධනවතෙක් විය යුතුමය.
“දැන් කෝ සුපර්වයිසර් මහත්තයා...”
හිමිකරු පිළිබඳව දැනගැනීමට නම් දැන් සුපර්වයිසර්වරයා හමු වී විමසිය යුතුය.
“ ඕෆ් වෙලා ගෙදර ගිහිල්ලා සර්...”
කවුරුන් හෝ මගින් අයිතිකරුට පණිවිඩය දැනුම් දීම අත්‍යවශ්‍යය.
“මේ තාප්පේ හදන එක ගැන අපට පැමිණිල්ලක් ඇවිල්ලා තියෙනවා...., පැමිණිල්ල විභාග කරනකම් මම මේ තාප්පේ හදන එක තහනම් කරනවා.... හෙට උදේට ඉඩම අයිති මහත්තයට පොලීසියට එන්න කියන්න මේක විභාග කරන්න.... කොහොම හරි මේ පණිවිඩය ඉඩම අයිති මහත්තයට දෙන්න....“
මගේ අනන්‍යතාව ඇතුලු සියලු විස්තර පිළිබඳව හිමිකරුට දැනුම් දෙන ලෙස දන්වා මම නැවත පොලිස් ස්ථානය වෙත පැමිණි අතර ඒ වන විට දිනය හමාර වීමට ආසන්නව තිබුනි. මම සූදානම් වුයේ රාජකාරිය නිමාකිරීමටයි.
“ සර් call එකක්...“
නිලධාරියෙකු පැමිණ මට දැනුම් දුන්නේය. ඇමතුම ලැබී තිබුනේ ස්ථානාධිපතිවරයාගේ දුරකථනයටයි. ඒ අවස්ථාවේ ස්ථානාධිපතිවරයා කාර්යාලයේ නොසිටියේය.
දුරකථනයට මම ඇමතීමි.
“ ඔය SI ප්‍රදීප් ද ...?“
දුරකථන ඇමතුමේ රැදී සිටි පුද්ගයා මා විමසීය.
“ඔව්...“
දුරකථනයේ රැදී සිටි ආගන්තුක පුද්ගලයා කවුදැයි මට හදුන්වා දුන්නේය. ඔහු මා ඉදිකිරීම තහනම් කල ඉඩමේ හිමිකරුය.
“ ප්‍රදීප් ඔය ඉඩම මගේ... ඕකේ සේරම ලීගල් ඩොක්‍යමන්ට් මගේ ළඟ තියෙනවා... ඔයා ඇයි අර තාප්පේ බඳින එක තහනම් කරේ...?“
ඉඩමේ හිමිකරු ප්‍රබලයෙකු බව දැනුනි. ඔහුගේ ඒ කථා විලාශය මා නොරිස්සුමට පත්කලේය.
“ ඒ තාප්පේ හදන එකට විරුද්ධව අපට පැමිණිල්ලක් ලැබිලා තියෙනවා..., කරුණාකරලා ඔබතුමා හෙට උදේ 10 ට පොලීසියට එන්න මේක Inquiry කරන්න....“
මතුවුන නොරිස්සුම ආයාසයෙන් මැඩගනිමින් මම කෙටියෙන් කාරණාව ඔහුට පැහැදිලි කර දුන්නෙමි.
“ මේ තමුසෙලාගේ ඔය පොලීසි ගානේ ඇවිල්ල තපින්න වේලාවක් මට නෑ... තමුසේ ගිහින් කරුණාකරලා අර තහනම ඉවත්කරනවා දැනටම තමුසෙට ඒ පණිවිඩය ලැබෙයි තමුසෙගේ සීනියර් ඩී අයි ජී ගෙන්....“
ඉඩම් හිමිකරුගෙන් මට එල්ල වුනේ කිසිවිටක මා බලාපොරොත්තු නොවු ආකාරයේ දැඩි වාග් ප්‍රහාරයකි. ඔහුගේ බල පුලුවන්කාරකම කොතෙක් ද යන්න ද ඔහුගේ ප්‍රකාශයේ විය. මගේ ඉවසීමේ සීමාව ද මුලු මනින්ම බිඳ වැටුනි.
“ මේ තමුසේ කවුරු වුනත් මට කමක් නෑ.... මම කරන්නේ මගේ රාජකාරිය... මම මේ යුනිෆෝම් එක දාගත්තේ එක එකාට ඕන විදියට ජොබ් එක කරන්න නෙවෙයි.....“
ඇමතුම මම විසන්ධි කලේ රිසිවරය දුරකථනය මත දඩස් හඬ නංවමිනි. මුහුණ දීමට සිදු වු තත්ත්වය මා පාෂාණභූත කරවුයේය. කලකිරීමත් කේන්තියත් මා වෙළාගත්තේ ක්ෂණිකවමය.
මට මුහුණ දීමට සිදුව ඇත්තේ බරපතල තත්ත්වයකටය. ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයාටත් දැන් මට වගඋත්තර බැඳීමට සිදුව ඇත. ඉඩම් හිමියාගේ නොහික්මුණු මාන්නාධික හැසිරීම හමුවේ පොලිස් නිල ඇඳුමේ ගරුත්වය රැකගැනීමට මට වෙනත් මඟක් නොතිබුනි. මගේ දුරකථන සංවාදය අනෙක් නිලධාරීන්ට හා පැමිණිලි පාර්ශවයට ද ඇසී තිබුනි. ඔවුන්ද තුෂ්නිම්භූතව මගේ මුහුණ දෙස බලා සිටියේ සිදුවුයේ කුමක්ද යන්න මුවින් නොවිමසාය. පැමිණිලිකරුවන් නිසා මට මුහුණ දීමට සිදුව ඇති දුෂ්කරතාවය පිළිබඳව ඔවුන් අතිශයින්ම කනගාටුවට පත්ව ඇති බවක් ඔවුන්ගේ මුහුණුවලින් දුටුවෙමි.
පොලිස් රාජකාරි ඉටුකිරීමේදී එල්ලවන බලපෑම් වලට එදිරිව කටයුතු කිරීමට අපට පිහිට වන්නේ අප ඒ සම්බන්ධව තොරතුරු සටහන් පොත්වල තබන සටහනය. එය අපේ ආරක්ෂකයා වන්නේය. විමර්ශකයා විසින් සටහන් තැබු පසු එය වෙනස් කරන ලෙස ඉල්ලීමට කිසිදු උසස් නිලධාරියෙකුට හැකියාවක් නැත. එහෙත් උසස් නිලධාරියෙකුගේ උදහසට ලක්වීම අපේ රැකියාවට බෙහෙවින්ම හානිකරය.
මම ජංගම සංචාරයේ පැමිණීමේ සටහන තබන්නට පටන් ගත්තේ දිනය තුල ඉටුකල රාජකාරි සියල්ල හා මෙම විශේෂ සිදුවීම ගැනද සටහනක් තබන්නට සිතාගෙනය.
“ සර් Police headquarters SSP මහත්තයා සර්ට කථාකරනවා....“
තවත් ඇමතුමක්.
“ ප්‍රදීප් මම ඩිරෙක්ටර් පොලිස් හෙඩ්ක්වාර්ටස්...., මම සිද්ධිය ඔක්කොම දන්නවා... ඔයාට එල්ලවුන බලපෑම ගැන සේරම නෝට්ස් දාන්න... ඔයා බයවෙන්න එපා... මොකක් හරි අවශ්‍යතාවක් වුනොත් මට කථාකරන්න...“
“ තැන්ක්‍යු සර්...“
එවර දුරකථනය මම විසන්ධි කලේ සතුටිනි. ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයා ලබාදුන් උපදෙස් අනුව ඒ වනවිටත් මම කටයුතු කරමින් සිටියෙමි. රාජකාරිය නිවැරදිව ඉටුකිරීමට ඒ වදන් මට විශාල ශක්තියක් ලබාදුනි. මේ අවස්ථාව වනවිට ස්ථානාධිපතිවරයා ද ස්ථානයට පැමිණියේය.
“සර් ඕ අයි සී මහත්තයා සර්ට එන්න කියනවා....“
බලාපොරොත්තු වු කැඳවීමකි. මම ස්ථානාධිපතිවරයා හමුවීමි. ඔහුට සියලු සිදුවීම් විස්තර කලෙමි. සියලු තොරතුරු දැන අසාගැනීමෙන් අනතුරුව ඔහු සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට දුරකථන ඇමතුමක් ලබාගත්තේය. අනතුරුව සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා සමඟ කථාකිරීමට මට දුරකථනය ලබාදුනි.
“ ප්‍රදීප් අර මහත්තයා (ඉඩමේ හිමිකරු)ගොඩක් හොඳ කෙනෙක්, අපේ ලොකු මහත්වරුත් ගොඩක් ළඟින් ආශ්‍රය කරන කෙනෙක්..., ඔයා ගිහිල්ලා අර තහනම් කරපු එක ඉවත් කරන්න.... ඒ මහත්තයටත් ඔයා Call එකක් දෙන්න...“
ඉඩම් හිමිකරුගේ බලවන්තකම හමුවේ සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා ද දුර්මුඛ වී ඇති සැටියකි. පෙර ඔහුම මට ලබාදුන් නියෝගය නැවත වෙනස් කරන්නට ඉල්ලා සිටීමට තරම් ඔහු දුර්වලයෙකු කිරීමට අදිසි හස්තය ශක්තිමත් වී ඇත.
“ ඕකේ සර්....“
එසේ මා සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාගේ ප්‍රකාශය හා එකඟවන බව දැන්වූවත් එය කිසිසේත්ම ඉටු නොකිරීමට මම සිතාගත්තෙමි.
“ සර් මට නම් බෑ ආපහු ගිහින් ඔය වැඩේ කරන්න... ඊට වැඩිය හොඳයි මේ යුනිෆෝම් එක දාලා ගෙදර යනවා යුනිෆෝම් එක කන්නේ නැතිව....“
මම ස්ථානාධිපතිවරයාට කියා සිටියෙමි. ඔහුද මා හා එකඟත්වය පලකරමින් කියා සිටියේ සියලු තොරතුරු සටහන් තබන ලෙසයි. සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට වඩා පෞර්ෂත්වයක් මම ඔහු තුලින් දුටුවෙමි.
“ සර් ප්‍රදීප්ට ඒ වැඩේට ආපහු යන්න කියන එක හරි නෑනේ සර්.... මම මොබයිල් එකේ සාජන් ඇරියා ඒකට....“
සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට ස්ථානාධිපතිවරයා මෙලෙස පවසා සිටියේ දිගින් දිගටම කීපවතාවක් සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා ඔහුගේ උපදෙස් පරිදි මා ක්‍රියාත්මක වූයේ දැයි ස්ථානාධිපතිවරයාගෙන් විමසා සිටීමේදී බැරිම තැනය.
වෙහෙසකර දුෂ්කර රාජකාරියක් නිමාකරමින් එදින මට පොලිස් ස්ථානයට සමුදෙන්නට සිදු වුනේ බොහෝ රෑ බෝ වීය.
පසුදින නැවත මම රාජකාරි වාර්ථා කලේ රාත්‍රී කාර්යයභාර නිලධාරියා ලෙසයි. ඒ රාජකාරිය පොලීසියේ භාෂාවෙන් හඳුන්වන්නේ SDO ලෙසය. රාත්‍රී රාජකාරි සඳහා මා වාර්ථාකරන විට ස්ථානාධිපතිවරයා හමුවීමි. ඔහු කියා සිටියේ පෙර දින සිදුවීමට මුල් වු පාර්ශවයන් දෙක පැමිනිල්ල සමථයකට පත්කරගැනීමට එකඟතාවයකට පැමිණි බැවින් ලොකු හිසරදයක් ඉවත් වු බවයි.
එදින මැදියම් රෑ ඉකුත් වී හෝරාවකට පමණ පසු සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයා හදිසියේම පොලිස් ස්ථානයට පැමිණියේය. පොලිස් ස්ථානයේ පාවිච්චි කරන දෛනික තොරතුරු සටහන් පොත් සියල්ල ඔහු ගෙන්වාගෙන කිසිදු කතාබහකින් තොරව නිහඬවම පරීක්ෂාකරන්නට පටන්ගත්තේය. ඔහු මේ තොරතුරු සටහන් පොත් සියල්ල පෙරල පෙරලා සෙව්වේ පෙර දින අදාල සිදු වීම සම්බන්ධව මා දැමු සටහන්ය. පැය එකහමාරක පමණ කාලයක් ගතකරමින් ඔහු ඒ සටහන් සෙව්වත් සොයාගැනීමට නොහැකි විය. සුළු පැමිණිලි අංශයේ පැමිනිලි සටහන් කිරීමට CIB I හා CIB ii ලෙස පොත් දෙකක් තිබුනි. එදින මගේ පැමිණීමේ සටහන මා තැබුවේ CIB ii පොතේය. එලෙස මා ක්‍රියාකලේ මෙවැනි තත්ත්වයක් ඇතිවුවහොත් යන සැකයෙනි. කෙසේ වුවත් එදින සහකාර පොලිස් අධිකාරිවරයාට සුළු පැමිනිලි අංශයේ තොරතුරු සටහන් පොත් වලින් CIB I පොත පමණක් ලබාදුන්නෙමි. සියලුම අංශවල පොත් ලබාදී තිබු නිසා ඔහුට මේ පිළිබඳව සැකයක් ඇති නොවුනි. කෙසේ වුවත් ඔහු දිගින් දිගටම වෙහෙස වී සොයා බැලුවේ අදාල පැමිනිල්ල සම්බන්ධව ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා තුලින් මට එල්ල වු බලපෑම ගැන කුමන හෝ ආකාරයක සටහනක් මා තබා ඇද්ද යන්නයි.
“ සර් SSP මහත්තයාගෙන් Call එකක්....“
අතීත රාජකාරියක මතක සටහන් තුල නිමග්නව සිටි මම ඒ හඬින් යලි වර්තමානයට පිවිසියෙමි.
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 03
“ අත්තනායක පිටකොටුව පොලීසියට Message එකක් දෙන්න, අපි දැන් පිටකොටුවට එනවා කියලා....“
පොලිස් ස්ථානයෙන් පිටවීමට පෙර අත්තනායක අමතා මම එසේ දැනුම් දුන්නෙමි. සාමාන්‍යයෙන් තම පොලිස් බල ප්‍රදේශයෙන් පිටත වෙනත් පොලිස් බල ප්‍රදේශයකට යාමට පෙර අදාල පොලිස් ස්ථානය දැනුවත් කිරීම කලයුතුය.
පිටකොටුව මල්වත්ත පාර බලා ගමන් කරන අප නිලධාරි පිරිසෙන් එක් නිලධාරියෙකු පමණක් නිලඇඳුමෙන් සැරසී සිටිය අතර මා ඇතුලු අනෙක් නිලධාරීන් තිදෙනාම සැරසී සිටියේ සිවිල් ඇඳුම් වලිනි. අපරාධකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට යෑමේදී සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුන නිලධාරීන්ට අපරාධකරුවන් ආසන්නයට ඔවුන්ට කිසිදු සැකයක් ඇතිනොවන පරිදි සමීප වන්නට පහසුවක් තිබේ. බොහෝවිට නිලඇඳුම් හැඳගත් නිලධාරීන් කරලියට පිවිසෙන්නේ සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීමේ අවසන් අදියරේදීය. නිලඇඳුම් හැඳ සිටින නිලධාරියා අපේ අනන්‍යතාව විය. අපට පැවරී තිබුනේ ප්‍රදේශයේ සියලුම තරාතිරමේ අපරාධ මැඩලීමේ වගකීමක් නිසා ඕනෑම අවස්ථාවකට මුහුණ දීමට හා ක්‍රියාකිරීමට පෙර සුදානමින් යුතුව අවි ආයුධ කීපයක්ද රැගෙන ගියෙමු. පුද්ගලිකව පරිහරණය කිරීම සඳහා මට නිකුත් කර තිබු සේවා පිස්තෝලය නිරතුරුවම මගේ ඉනෙහි රඳවා ගැනීම මගේ පුරුද්දකි. එය යම් කරදරකාරි බවක් ගෙන දුන්නත්, අපට නිරතුරුවම කටයුතු කරන්නට සිදුවී තිබුනේ විවිධ තරාතිරමේ අපරාධකරුවන් සමඟ නිසා එය කොයි මොහොතක ප්‍රයෝජනවත් වේදැයි කිව නොහැකිය. සමහරක් නිලධාරීන් තමන්ට නිකුත්කර ඇති සේවා අවිය අවි ගබඩාවට පමණක් සීමාකර තිබුනේ ඒවා ගෙන යෑමට කම්මැලිකමෙනි. එහෙත් හදිසියේ අපරාධකරුවන් සමඟ ඇතිවන ගැටුම්වලදී ඔවුන්ව මෙල්ල කිරීමට අවි ආයුධ රැගෙන නොයෑම නිසා බොහෝ නිලධාරීන් අපරාධකරුවන්ගෙන් පහර කා තුවාල ලබන අවස්ථා බොහොමයක් මම දැක ඇත්තෙමි. එහෙත් කිසිවිටක මම එවැනි අවස්ථාවකට පත් නොවීමට තරයේ සිතට ගෙන තිබුනි. අවුරුදු 07 ක් පමණ උතුරු යුධ බිමේ මා රාජකාරි කලේ අවි ආයුධ සමඟ ඉතාමත් සමීපවය. ඒ පුරුද්ද ද මා තුල තිබුනි.
පිටකොටුව මල්වත්ත පාරේ පිහිටි අදාල විදේශ රැකියා ඒජන්සිය වෙත තරුණයින්ගේ මඟ පෙන්වීම මත පැමිණීමට අපට වැඩි වේලාවක් ගත නොවිය. අප පිරිස ඒජන්සිය තුලට ඇතුල් වුයෙමු. පුද්ගලයින් කිහිපදෙනෙක් එහි සිටියහ. එය කුඩා කාර්යාලයකි. පරිගණක ක්‍රියාකාරිනියක් ඉදිරිපස කොටසේ සිටි අතර වීදුරු වලින් වෙන්කල කොටසක ඒජන්සියේ හිමිකරුගේ කාර්යාලය විය. මම එම කාර්යාලයට ඇතුල්වීමි. එහි අවුරුදු 35 ක 40 ක පමණ වයසින් යුතු සාරියක් හැඳි අත කණ කර යහමින් රනින් සරසාගත් රූමත් කාන්තාවක් සිටියාය.
“ මම SI ප්‍රදීප්..., කොටහේන CDB එකෙන්....”
මගේ නිලහැඳුනුම්පත ඇය වෙත පාමින්, මම කොටහේන පොලීසියේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ නිලධාරියෙක් බව හඳුන්වා දුන්නෙමි. (අප CDB ලෙස කෙටියෙන් හඳුන්වන්නේ Crime Detection Bureau යන්නයි.) ඇය තිගැස්සී විශ්මය මුසු දෙනෙතින් නිහඬවම මා විමසුවාය.
“මේ ඒජන්සිය ඔයාගෙද...?”
ආයතනයේ හිමිකාරිය ඇයමද යන්න මට තහවුරු කරගැනීමට අවශ්‍ය විය.
“ඔව්, ඇයි...?”
මුහුණට දමා ගැසූ කෙටි පිළිතුරකි.
“ එතකොට කුමාර කියන්නේ කවුද...?”
කෙලින්ම මම දැනගත යුතු අදාල කාරණාව විමසුවෙමි.
“ ම්...හ්... කුමාර ...?? ආ..හ් මොන කුමාර ද...? “
ඇය එය විමසු ආකාරයෙන්ම මා විමසන කුමාර පිළිබඳව ඇය හොඳින් දන්නවා වුවත් එය මට නොපෙන්වීමට තැත් දරන බවක් පෙනුනි. ඇය උත්සාහ දරණුයේ ඇය කුමාරලා කීපදෙනෙක් දන්නා බවත් ඔවුන් අතරින් මා විමසනා කුමාර කවුදැයි ඇගේ මනසට ක්ෂණයකින් නොනැඟෙන බව පෙන්වීමටය. මම ඊළඟ පියවර තැබුවෙමි. තරුණයින් දෙසට හැරුන මම.....
“ ඊයේ මේ අයත් එක්ක ආව...? ඊට පස්සේ ඔයාලවත් එයාගේ වෑන් එකේ දාගෙන කොටහේනට එක්ක ගිය කුමාර....?”
ඇය හඳුනන කුමාරයන් අතරින් මා සොයනා කුමාරයා කවුදැයි ඇයට හොඳින් වැටහී යන පරිද්දෙන් තේරෙන භාෂාවෙන් මම ඇය විමසුවෙමි.
“ ආ... ඔව්...”
ඇය මේ කෙටි පිළිතුර ලබාදුන්නේ මඳක් තැති ගැනුන ස්වරූපයෙනි. මේ ප්‍රශ්න කරනුයේ සියලු අග මුල දැනගෙන බව ඇගේ තැතිගත් මුහුණේ ඉරියව් මට කියා පෑවේය.
“ඊයේ කුමාර ඔයාලත් එක්ක කොටහේනට ගිහිල්ලා මේ ළමයින්ගෙන් ලක්ෂ දෙකක් වංචා කරලා පැනලා ගිහිල්ලා තියෙනවා.... මට මිනිහව අල්ලගන්න අවශ්‍යයි, දැන් කොහෙද කුමාර ඉන්නේ...?”
මම අදාල අවශ්‍යතාව ඇයට සෘජුවම ඉදිරිපත් කලෙමි.
“ අපි දන්නේ නෑ.... එයා ඉන්න තැනක්.... ඊයේ මෙයාලත් ආවා අපෙන් එයා ගැන ආගෙන... එයා ගැන අපිත් එච්චරටම මොකුත් දන්නේ නෑ... එයා දෙපාරක් තුන්පාරක් මෙතනට ඇවිල්ලා ගීල්ලා තියෙනවා ඒ ඇඳුනුම්කම තමයි අපි අතරේ තීනවා... මෙයාලයි එයයි අතර තීන ගණුදෙනු ගැන අපි මුකුත් දන්නේ නෑ... අනික ඒවට අපිට වගකියන්නත් බෑ... අපිට ඒ ගැන කරදර කරන්න එපා !, දැන් මෙතන අපි අවුරුදු 10 ක ඉඳන් මේ බිස්නස් එක කරනවා අපිට විරුද්ධව කිසිම පොලීසියක කම්ප්ලේන් එකක් නෑ..., ඔයාළගේ ඩී.අයි.ජී, එස් එස් පී මහත්තරු දෙන්නවත් අපිව හොඳට දන්නවා...”
මා විමසු නොවිමසු කාරණා රාශියක් එකවර එකදිගටම ඇය මාවෙත මුදාහලේ T56 අවියකින් පොකුරු උණ්ඩ මුදාහරිනවා සේය. ඇය පත්ව සිටි අසීරු අවස්ථාවෙන් ගැලවෙන්නට අවසන් තුරුම්පුව ද දමා ගැසුවාය. උසස් නිලධාරීන් ද හඳුනන බව පවසමින් ඇය උත්සාහ දරන්නේ එමඟින් මා යම් දුර්වලතාවයකට පත් කිරීමට හැකියාවක් ඇද්දැයි උරගා බැලීමටය.
බොහෝ විට ධනය බලය තිබෙන පුද්ගලයින්ට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට යාමේදී මෙවැනි ප්‍රකාශයන් අසන්නට සිදු වීම සුලබ තත්ත්වයකි.
“හ්ම්.., ඒකට කමක් නෑ... ඔයාලට විරුද්ධව මට Complaint එකක් ඇවිල්ලා තියෙනවා ඒකයි මම ආවේ..., මට ඒකට ඔයාලගෙනුත් කටඋත්තර ගන්න තියෙනවා අපි යමු පොඩ්ඩක් පොලීසියට....”
මෙම අපරාධය සම්බන්ධව මෙතෙක් ලද සාක්ෂි සාධක මත ප්‍රධාන සැකකරු හා මොවුන් අතර ඇති සම්බන්ධය නිවැරදිව පරීක්ෂා කර බැලිය යුතුව තිබුනි. ඒ අනුව සැකකාරියන් දෙදෙනා සැකපිට අත්අඩංගුවට ගැනීමට මම තීරණය කලෙමි.
“ඉන්පෙක්ටර්.... , අපට පොලීසි ගානේ යන්න වෙලාවක් නෑ අපට වැඩ තීනවා... ගන්න කටඋත්තරයක් මෙතනදී ගන්න...”
නැවතත් ඇය විරෝධයක් පායි. තවදුරටත් මම ඇයගේ කිසිදු යෝජනාවකට අවනත නොවන බව අවධාරණය කලයුතු අවස්ථාවට එළැඹිණි.
“මේක බිස්නස් කරන තැනක් නේ.., මෙතන පොලිස් inquiry කරන්න බෑ.. ඒකට තමයි පොලීසිය තියෙන්නේ... කරුණාකරලා අපිව වැඩිය මහන්සි කරවන්නේ නැතිව දැන් අපිත් එක්ක පොලීසියට යං...”
මගේ හඬ උස්විය, දැඩිවිය, රළු විය. අනෙක් නිලධාරීන් ද අභිනයෙන් එයට එක් විය.
කාන්තාවන් දෙදෙනා අත්අඩංගුවට ගත්තෙමි. ඒජන්සිය හිමිකත මුස්ලිම් ජාතික තැනැත්තියකු වු අතර අනෙක් තරුණිය ද්‍රවිඩ තරුණියක වුවාය. පොලිස් ස්ථානයට යන අතරමඟදී එකදිගටම කාන්තාව ඇයගේ ජංගම දුරකථනයෙන් ලොකු ලොක්කන් කීපදෙනෙක් හා සම්බන්ධවීමට උත්සාහ දරමින් සිටියාය.
“මෙන්න ඔයාලගේ SSP මහත්තයා කතාකරනවා...”
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ මාර්ග බාධකයෙන් ඇතුල්වීමට ඔන්න මෙන්න තිබියදී ඇය මට දුරකථනය දිගු කලාය.
පොලිස් ස්ථානයෙන් පිටවීමට පෙර අත්තනායක අමතා මම එසේ දැනුම් දුන්නෙමි. සාමාන්‍යයෙන් තම පොලිස් බල ප්‍රදේශයෙන් පිටත වෙනත් පොලිස් බල ප්‍රදේශයකට යාමට පෙර අදාල පොලිස් ස්ථානය දැනුවත් කිරීම කලයුතුය.
පිටකොටුව මල්වත්ත පාර බලා ගමන් කරන අප නිලධාරි පිරිසෙන් එක් නිලධාරියෙකු පමණක් නිලඇඳුමෙන් සැරසී සිටිය අතර මා ඇතුලු අනෙක් නිලධාරීන් තිදෙනාම සැරසී සිටියේ සිවිල් ඇඳුම් වලිනි. අපරාධකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීමට යෑමේදී සිවිල් ඇඳුමෙන් සැරසුන නිලධාරීන්ට අපරාධකරුවන් ආසන්නයට ඔවුන්ට කිසිදු සැකයක් ඇතිනොවන පරිදි සමීප වන්නට පහසුවක් තිබේ. බොහෝවිට නිලඇඳුම් හැඳගත් නිලධාරීන් කරලියට පිවිසෙන්නේ සැකකරුවන් අත්අඩංගුවට ගැනීමේ අවසන් අදියරේදීය. නිලඇඳුම් හැඳ සිටින නිලධාරියා අපේ අනන්‍යතාව විය. අපට පැවරී තිබුනේ ප්‍රදේශයේ සියලුම තරාතිරමේ අපරාධ මැඩලීමේ වගකීමක් නිසා ඕනෑම අවස්ථාවකට මුහුණ දීමට හා ක්‍රියාකිරීමට පෙර සුදානමින් යුතුව අවි ආයුධ කීපයක්ද රැගෙන ගියෙමු. පුද්ගලිකව පරිහරණය කිරීම සඳහා මට නිකුත් කර තිබු සේවා පිස්තෝලය නිරතුරුවම මගේ ඉනෙහි රඳවා ගැනීම මගේ පුරුද්දකි. එය යම් කරදරකාරි බවක් ගෙන දුන්නත්, අපට නිරතුරුවම කටයුතු කරන්නට සිදුවී තිබුනේ විවිධ තරාතිරමේ අපරාධකරුවන් සමඟ නිසා එය කොයි මොහොතක ප්‍රයෝජනවත් වේදැයි කිව නොහැකිය. සමහරක් නිලධාරීන් තමන්ට නිකුත්කර ඇති සේවා අවිය අවි ගබඩාවට පමණක් සීමාකර තිබුනේ ඒවා ගෙන යෑමට කම්මැලිකමෙනි. එහෙත් හදිසියේ අපරාධකරුවන් සමඟ ඇතිවන ගැටුම්වලදී ඔවුන්ව මෙල්ල කිරීමට අවි ආයුධ රැගෙන නොයෑම නිසා බොහෝ නිලධාරීන් අපරාධකරුවන්ගෙන් පහර කා තුවාල ලබන අවස්ථා බොහොමයක් මම දැක ඇත්තෙමි. එහෙත් කිසිවිටක මම එවැනි අවස්ථාවකට පත් නොවීමට තරයේ සිතට ගෙන තිබුනි. අවුරුදු 07 ක් පමණ උතුරු යුධ බිමේ මා රාජකාරි කලේ අවි ආයුධ සමඟ ඉතාමත් සමීපවය. ඒ පුරුද්ද ද මා තුල තිබුනි.
පිටකොටුව මල්වත්ත පාරේ පිහිටි අදාල විදේශ රැකියා ඒජන්සිය වෙත තරුණයින්ගේ මඟ පෙන්වීම මත පැමිණීමට අපට වැඩි වේලාවක් ගත නොවිය. අප පිරිස ඒජන්සිය තුලට ඇතුල් වුයෙමු. පුද්ගලයින් කිහිපදෙනෙක් එහි සිටියහ. එය කුඩා කාර්යාලයකි. පරිගණක ක්‍රියාකාරිනියක් ඉදිරිපස කොටසේ සිටි අතර වීදුරු වලින් වෙන්කල කොටසක ඒජන්සියේ හිමිකරුගේ කාර්යාලය විය. මම එම කාර්යාලයට ඇතුල්වීමි. එහි අවුරුදු 35 ක 40 ක පමණ වයසින් යුතු සාරියක් හැඳි අත කණ කර යහමින් රනින් සරසාගත් රූමත් කාන්තාවක් සිටියාය.
“ මම SI ප්‍රදීප්..., කොටහේන CDB එකෙන්....”
මගේ නිලහැඳුනුම්පත ඇය වෙත පාමින්, මම කොටහේන පොලීසියේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ නිලධාරියෙක් බව හඳුන්වා දුන්නෙමි. (අප CDB ලෙස කෙටියෙන් හඳුන්වන්නේ Crime Detection Bureau යන්නයි.) ඇය තිගැස්සී විශ්මය මුසු දෙනෙතින් නිහඬවම මා විමසුවාය.
“මේ ඒජන්සිය ඔයාගෙද...?”
ආයතනයේ හිමිකාරිය ඇයමද යන්න මට තහවුරු කරගැනීමට අවශ්‍ය විය.
“ඔව්, ඇයි...?”
මුහුණට දමා ගැසූ කෙටි පිළිතුරකි.
“ එතකොට කුමාර කියන්නේ කවුද...?”
කෙලින්ම මම දැනගත යුතු අදාල කාරණාව විමසුවෙමි.
“ ම්...හ්... කුමාර ...?? ආ..හ් මොන කුමාර ද...? “
ඇය එය විමසු ආකාරයෙන්ම මා විමසන කුමාර පිළිබඳව ඇය හොඳින් දන්නවා වුවත් එය මට නොපෙන්වීමට තැත් දරන බවක් පෙනුනි. ඇය උත්සාහ දරණුයේ ඇය කුමාරලා කීපදෙනෙක් දන්නා බවත් ඔවුන් අතරින් මා විමසනා කුමාර කවුදැයි ඇගේ මනසට ක්ෂණයකින් නොනැඟෙන බව පෙන්වීමටය. මම ඊළඟ පියවර තැබුවෙමි. තරුණයින් දෙසට හැරුන මම.....
“ ඊයේ මේ අයත් එක්ක ආව...? ඊට පස්සේ ඔයාලවත් එයාගේ වෑන් එකේ දාගෙන කොටහේනට එක්ක ගිය කුමාර....?”
ඇය හඳුනන කුමාරයන් අතරින් මා සොයනා කුමාරයා කවුදැයි ඇයට හොඳින් වැටහී යන පරිද්දෙන් තේරෙන භාෂාවෙන් මම ඇය විමසුවෙමි.
“ ආ... ඔව්...”
ඇය මේ කෙටි පිළිතුර ලබාදුන්නේ මඳක් තැති ගැනුන ස්වරූපයෙනි. මේ ප්‍රශ්න කරනුයේ සියලු අග මුල දැනගෙන බව ඇගේ තැතිගත් මුහුණේ ඉරියව් මට කියා පෑවේය.
“ඊයේ කුමාර ඔයාලත් එක්ක කොටහේනට ගිහිල්ලා මේ ළමයින්ගෙන් ලක්ෂ දෙකක් වංචා කරලා පැනලා ගිහිල්ලා තියෙනවා.... මට මිනිහව අල්ලගන්න අවශ්‍යයි, දැන් කොහෙද කුමාර ඉන්නේ...?”
මම අදාල අවශ්‍යතාව ඇයට සෘජුවම ඉදිරිපත් කලෙමි.
“ අපි දන්නේ නෑ.... එයා ඉන්න තැනක්.... ඊයේ මෙයාලත් ආවා අපෙන් එයා ගැන ආගෙන... එයා ගැන අපිත් එච්චරටම මොකුත් දන්නේ නෑ... එයා දෙපාරක් තුන්පාරක් මෙතනට ඇවිල්ලා ගීල්ලා තියෙනවා ඒ ඇඳුනුම්කම තමයි අපි අතරේ තීනවා... මෙයාලයි එයයි අතර තීන ගණුදෙනු ගැන අපි මුකුත් දන්නේ නෑ... අනික ඒවට අපිට වගකියන්නත් බෑ... අපිට ඒ ගැන කරදර කරන්න එපා !, දැන් මෙතන අපි අවුරුදු 10 ක ඉඳන් මේ බිස්නස් එක කරනවා අපිට විරුද්ධව කිසිම පොලීසියක කම්ප්ලේන් එකක් නෑ..., ඔයාළගේ ඩී.අයි.ජී, එස් එස් පී මහත්තරු දෙන්නවත් අපිව හොඳට දන්නවා...”
මා විමසු නොවිමසු කාරණා රාශියක් එකවර එකදිගටම ඇය මාවෙත මුදාහලේ T56 අවියකින් පොකුරු උණ්ඩ මුදාහරිනවා සේය. ඇය පත්ව සිටි අසීරු අවස්ථාවෙන් ගැලවෙන්නට අවසන් තුරුම්පුව ද දමා ගැසුවාය. උසස් නිලධාරීන් ද හඳුනන බව පවසමින් ඇය උත්සාහ දරන්නේ එමඟින් මා යම් දුර්වලතාවයකට පත් කිරීමට හැකියාවක් ඇද්දැයි උරගා බැලීමටය.
බොහෝ විට ධනය බලය තිබෙන පුද්ගලයින්ට විරුද්ධව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට යාමේදී මෙවැනි ප්‍රකාශයන් අසන්නට සිදු වීම සුලබ තත්ත්වයකි.
“හ්ම්.., ඒකට කමක් නෑ... ඔයාලට විරුද්ධව මට Complaint එකක් ඇවිල්ලා තියෙනවා ඒකයි මම ආවේ..., මට ඒකට ඔයාලගෙනුත් කටඋත්තර ගන්න තියෙනවා අපි යමු පොඩ්ඩක් පොලීසියට....”
මෙම අපරාධය සම්බන්ධව මෙතෙක් ලද සාක්ෂි සාධක මත ප්‍රධාන සැකකරු හා මොවුන් අතර ඇති සම්බන්ධය නිවැරදිව පරීක්ෂා කර බැලිය යුතුව තිබුනි. ඒ අනුව සැකකාරියන් දෙදෙනා සැකපිට අත්අඩංගුවට ගැනීමට මම තීරණය කලෙමි.
“ඉන්පෙක්ටර්.... , අපට පොලීසි ගානේ යන්න වෙලාවක් නෑ අපට වැඩ තීනවා... ගන්න කටඋත්තරයක් මෙතනදී ගන්න...”
නැවතත් ඇය විරෝධයක් පායි. තවදුරටත් මම ඇයගේ කිසිදු යෝජනාවකට අවනත නොවන බව අවධාරණය කලයුතු අවස්ථාවට එළැඹිණි.
“මේක බිස්නස් කරන තැනක් නේ.., මෙතන පොලිස් inquiry කරන්න බෑ.. ඒකට තමයි පොලීසිය තියෙන්නේ... කරුණාකරලා අපිව වැඩිය මහන්සි කරවන්නේ නැතිව දැන් අපිත් එක්ක පොලීසියට යං...”
මගේ හඬ උස්විය, දැඩිවිය, රළු විය. අනෙක් නිලධාරීන් ද අභිනයෙන් එයට එක් විය.
කාන්තාවන් දෙදෙනා අත්අඩංගුවට ගත්තෙමි. ඒජන්සිය හිමිකත මුස්ලිම් ජාතික තැනැත්තියකු වු අතර අනෙක් තරුණිය ද්‍රවිඩ තරුණියක වුවාය. පොලිස් ස්ථානයට යන අතරමඟදී එකදිගටම කාන්තාව ඇයගේ ජංගම දුරකථනයෙන් ලොකු ලොක්කන් කීපදෙනෙක් හා සම්බන්ධවීමට උත්සාහ දරමින් සිටියාය.
“මෙන්න ඔයාලගේ SSP මහත්තයා කතාකරනවා...”
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ මාර්ග බාධකයෙන් ඇතුල්වීමට ඔන්න මෙන්න තිබියදී ඇය මට දුරකථනය දිගු කලාය.
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 02
මේ දුප්පත් අහිංසක තරුණයන් රැවටීමට ලක් වු ආකාරය පවසන්නට මම ඔවුන්ට ඉඩ දුන්නෙමි.
“ අපිව සර් එයා මල්වත්ත පාරේ ඒජන්සියකට එක්කරගෙන ගියා... ඒක එයාගේ ඒජන්සිය කියලා තමයි කිව්වේ.. එතන තව ගෑනු අය දෙන්නෙක් හිටියා.. මෙයා ඒජන්සිය ඇතුලට ගිහිල්ලා තමයි කතාකරේ එතකොට අපි හිටියේ එළියේ....”
තරුණයා එකදිගටම සිදුවීම විස්තර කරයි.
“ අපිව සර් එයා මල්වත්ත පාරේ ඒජන්සියකට එක්කරගෙන ගියා... ඒක එයාගේ ඒජන්සිය කියලා තමයි කිව්වේ.. එතන තව ගෑනු අය දෙන්නෙක් හිටියා.. මෙයා ඒජන්සිය ඇතුලට ගිහිල්ලා තමයි කතාකරේ එතකොට අපි හිටියේ එළියේ....”
තරුණයා එකදිගටම සිදුවීම විස්තර කරයි.
“හෝව්... හෝව්.... දැන් ඔය ඒජන්සිය තියෙන තැන මතකයිද...? “
යම් වැදගත් හෝඩුවාවක් ගැන හෙලිදරව් වන බවක් පෙනේ. කොහෙන් හෝ අගක් මුලක් පාදා ගතයුතුය. තරුණයාට බාධාකලේ ඔහුගෙන් කියවෙන වැදගත් කරුණු සටහන් කරගැනීමටයි.
“ ආ... ඔව්.. අපි එතන හොයාගත්තා සර්...”
තරුණයන්ගේ පිළිතුර මට සතුටකි. පරීක්ෂණ ආරම්භ කිරීමට හොද ප්‍රවේශයක් තිබේ.
“එතන හිටපු ගෑනු දෙන්නත් දාගෙන මෙඩිකල් කරන්න යමු කියලා තමයි අපිව කොටහේනට එක් කරගෙන ආවේ... ඇවිල්ලා ඔතන රවුන්ඩ්ද බවුඩ් එක මෙහායින් නතර කරලා පාරෙන් එහා පැත්තේ තියෙන මෙඩිකල් සෙන්ටර් එකට යන්න කිව්වා... එතකොටම කිව්වා දැන් තියෙන්නේ මෙඩිකල් එක ගන්න විතරයි...ඉතිරි සල්ලි ටිකත් දෙන්න කියලා ඉල්ලා ගත්තා... අපි ඉතිං මොකුත් සැකයක් හිතුවේ නෑ ඉතිරි සල්ලි ටිකත් දුන්නා...”
“ කීයක් දුන්නද ...?”
කොපමණ මුදලක් වංචාකළ සිදුවීමක් ද යන්න දැනගත යුතුය.
“ කලින් අපෙන් ඇඩ්වාන්ස් එකක් ඉල්ල ගෙන තිබුන එක්කෙනෙක්ගෙන් රු 10,000 ගානේ.... ඉතිරි සල්ලි එකයි හැටක් තමයි ඒ වෙලාවේ අපි දුන්නේ... ඒ සල්ලි ටික අරන් වෑන් එක හරවගෙන එන්නම් කියලා තමයි යන්න ගියේ... ඊට පස්සේ රවුන්ඩ්ද බවුඩ් එකෙන් හරවන්නේ නැතිව කෙලින්ම ගිය නිසා තමයි අපට සැකහිතුනේ.... අපි හොඳ වෙලාවට ඒ වෙලාවේ වෑන් එකේ නොම්බරේ ලියාගත්තා.. “
දැවැන්ත රැවටිල්ලකට තරුණයන් ගොදුරු වී සිටියත් ඉතාමත් වටිනාකමකින් යුතු හෝඩුවාවක් ද ඔවුන් සතුකරගෙන තිබුනි.
“ඕක වුනේ කවද්ද...?” දැන් ද..?”
සිදු වු වේලාව අනුව අනෙකුත් පොලිස් ස්ථානවලද සහාය ගෙන මෙම වෑන් රථය අත්අඩංගුවට ගැනීමට අවස්ථාවක් තිබේදැයි දැනගැනීමට මට අවශ්‍ය වුනි.
“නෑ සර් මේක වෙලා තියෙන්නේ ඊයේ උදේ...”
කටහඬ අවදි කළේ අත්තනායකය.
“ ඉතිං ඇයි ඊයේ ඒ වෙලාවෙම පොලීසියට ආවේ නැත්තේ...?”
තරුණයෝ තවත් අනඟි අවස්ථාවක් මඟහැරගෙන තිබීම සම්බන්ධව නොසතුටින් මම ඒ සම්බන්ධව කරුණු විමසීමි.
“ සර් ඊයේ මෙයාල අර මනුස්සයා ආපහු ආවේ නැති නිසා ආපහු මල්වත්ත පාරේ අර ඒජන්සිය හොයාගෙන ගිහිල්ලා තියෙනවා..., එතන ඒ ගෑනිගෙන් ඇහුවට පස්සේ...කිව්වලු ඔයාල ආවේ එයත් එක්කනේ ඔයාලගේ ඔය ගණුදෙනු මම දන්නේ නෑ... එයත් එක්කම ඒවා බේරගන්න කියලා බැණලා එලවගෙන සර්... ඊට පස්සේ කරන්න දෙයක් නැතිව ඉදලා ඊයේ රෑ තමයි මෙයාල මං හොයාගෙන ආවේ....”
පොලිස් ස්ථානයට පැමිණිළි කිරීමට තරුණයින් පැමිණිමට ප්‍රමාද වු හේතුව අත්තනායක පැහැදිලි කලේය. තරුණ ගැටවුන්ට හදිස්සියේ බලාපොරොත්තු නොවුන අයුරින් අත්විඳින්නට සිදු වු අකරතැබ්බය නිසා ඔවුන් අතිශයින්ම වික්ෂිප්ත භාවයට පත්ව ඇත. ඔවුන් රටයෑමට බලාපොරොත්තුවෙන් මුදල් උපයාගෙන තිබුනේ බොහෝ දුක් මහන්සියෙනි. කුලියට උක්ගස් කපමින් කාලයක් එකතු කල මුදල්ද, දෙමව්පියන්ගේ රන් භාණ්ඩ උගස් තබමින් එකතු කරගත් මුදල් ද, ක්ෂණිකව අහිමි වුයේ ඔවුන්ව දැවැන්ත රැවටීමකට හසුවෙමින්ය. තරුණයින්ගේ සිහින බලාපොරොත්තු සියල්ල බොඳ කරමින් අපරාධකරු තම බලාපොරොත්තු සිහින ඉටුකරගැනීමට නිදහසේ කුරුල්ලෙකු මෙන් ඉගිල ගොස් තිබුනි.
එදින කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ වැඩ බැලු ස්ථානාධිපතිවරයා වූයේ මාය. එම නිසා පැමිණිළි සම්බන්ධව රාජකාරි කටයුතු කිරීමේ පූර්ණ බලධාරියාද මම වීමි. තවත් නිලධාරියෙකුගෙන් අවසර ගැනීමක් අවශ්‍ය නොවීය. මගේ ජන්මගතිය වු හැමදේකටම ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක වීම එදින සිතැඟි පරිදි ඉටු කිරීමට ආරම්භ කලෙමි.
“විජේසිංහ ඉක්මනට මේ පැමිණිල්ල ලියන්න...”
මම නිලධාරියෙකුට පැමිණිල්ල ලියාගැනීමට නියෝග කලෙමි.
හරියාකාරව නමක් ගමක්වත් නොදන්නා සැකකරු අත් අඩංගුවට ගැනීමට අවශ්‍ය පිඹුරුපත මම සැකසුවෙමි. පරීක්ෂණ කටයුතු මල්වත්ත පාරේ විදේශ රැකියා නියෝජිත ආයතනයේ සිට මෙම සිද්ධියට සම්බන්ධ වු කාන්තාවන් දෙදෙනාගෙන් ආරම්භ කිරීමට සිතාගත්තෙමි.
නිලධාරීන් දෙතුන් දෙනෙක් සමඟ මෙම අපරාධයේ පරීක්ෂණ කටයුතු සදහා පිටව යන බව බල අපරාධ පොතේ (GCIB) පිටවීමේ සටහනක් තැබුවෙමි. ඒ නිලධාරීන් අතරට කාන්තා නිලධාරිනියන් දෙදෙනෙකුගේ නම්ද ඇතුලත් කරේ කන්තාවන් දෙදෙනෙක් ද මේ සිද්ධියට සම්බන්ධ නිසාය. ඒ හැරත් කාන්තා නිලධාරිනියන් අප පොලිස් ස්ථානයෙන් රාජකාරි කටයුතු සඳහා පිටව යන අවස්ථා වලදි ඔවුන්ගේ නම්ද පිටවීමේ සටහනට එකතු කරන ලෙස ඉල්ලා සිටි. එකල ගමන් වියදම් දීමනාව (බටා) ලබාගැනීමට නම් පොලිස් ස්ථානයෙන් බැහැරව රාජකාරි කටයුත්තක නියැලිය යුතුව තිබුනි. කාර්යාල කටයුතු වල නියැලෙන මෙම කාන්තා පොලිස් කොස්තාපල්වරියන්ට ගමන් වියදම් දීමනාව ලබාගැනීමට වෙනත් විකල්පයක් නොතිබුන නිසා ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම ද පිළිගත්තෙමි.
තරුණයන් සිව්දෙනා හා නිලධාරීන් සමඟ පොලිස් ස්ථානයෙන් මම පිටකොටුව මල්වත්ත පාර බලා ගමන් ඇරඹුවේ කෙසේ හෝ මේ අපරාධකරු නීතියේ රැහැනට හසුකරගෙන මේ දිලිඳු තරුණයින් සිව්දෙනාට යුක්තිය සාධාරණය ඉටුකිරීමේ අරමුණෙනි.
යම් වැදගත් හෝඩුවාවක් ගැන හෙලිදරව් වන බවක් පෙනේ. කොහෙන් හෝ අගක් මුලක් පාදා ගතයුතුය. තරුණයාට බාධාකලේ ඔහුගෙන් කියවෙන වැදගත් කරුණු සටහන් කරගැනීමටයි.
“ ආ... ඔව්.. අපි එතන හොයාගත්තා සර්...”
තරුණයන්ගේ පිළිතුර මට සතුටකි. පරීක්ෂණ ආරම්භ කිරීමට හොද ප්‍රවේශයක් තිබේ.
“එතන හිටපු ගෑනු දෙන්නත් දාගෙන මෙඩිකල් කරන්න යමු කියලා තමයි අපිව කොටහේනට එක් කරගෙන ආවේ... ඇවිල්ලා ඔතන රවුන්ඩ්ද බවුඩ් එක මෙහායින් නතර කරලා පාරෙන් එහා පැත්තේ තියෙන මෙඩිකල් සෙන්ටර් එකට යන්න කිව්වා... එතකොටම කිව්වා දැන් තියෙන්නේ මෙඩිකල් එක ගන්න විතරයි...ඉතිරි සල්ලි ටිකත් දෙන්න කියලා ඉල්ලා ගත්තා... අපි ඉතිං මොකුත් සැකයක් හිතුවේ නෑ ඉතිරි සල්ලි ටිකත් දුන්නා...”
“ කීයක් දුන්නද ...?”
කොපමණ මුදලක් වංචාකළ සිදුවීමක් ද යන්න දැනගත යුතුය.
“ කලින් අපෙන් ඇඩ්වාන්ස් එකක් ඉල්ල ගෙන තිබුන එක්කෙනෙක්ගෙන් රු 10,000 ගානේ.... ඉතිරි සල්ලි එකයි හැටක් තමයි ඒ වෙලාවේ අපි දුන්නේ... ඒ සල්ලි ටික අරන් වෑන් එක හරවගෙන එන්නම් කියලා තමයි යන්න ගියේ... ඊට පස්සේ රවුන්ඩ්ද බවුඩ් එකෙන් හරවන්නේ නැතිව කෙලින්ම ගිය නිසා තමයි අපට සැකහිතුනේ.... අපි හොඳ වෙලාවට ඒ වෙලාවේ වෑන් එකේ නොම්බරේ ලියාගත්තා.. “
දැවැන්ත රැවටිල්ලකට තරුණයන් ගොදුරු වී සිටියත් ඉතාමත් වටිනාකමකින් යුතු හෝඩුවාවක් ද ඔවුන් සතුකරගෙන තිබුනි.
“ඕක වුනේ කවද්ද...?” දැන් ද..?”
සිදු වු වේලාව අනුව අනෙකුත් පොලිස් ස්ථානවලද සහාය ගෙන මෙම වෑන් රථය අත්අඩංගුවට ගැනීමට අවස්ථාවක් තිබේදැයි දැනගැනීමට මට අවශ්‍ය වුනි.
“නෑ සර් මේක වෙලා තියෙන්නේ ඊයේ උදේ...”
කටහඬ අවදි කළේ අත්තනායකය.
“ ඉතිං ඇයි ඊයේ ඒ වෙලාවෙම පොලීසියට ආවේ නැත්තේ...?”
තරුණයෝ තවත් අනඟි අවස්ථාවක් මඟහැරගෙන තිබීම සම්බන්ධව නොසතුටින් මම ඒ සම්බන්ධව කරුණු විමසීමි.
“ සර් ඊයේ මෙයාල අර මනුස්සයා ආපහු ආවේ නැති නිසා ආපහු මල්වත්ත පාරේ අර ඒජන්සිය හොයාගෙන ගිහිල්ලා තියෙනවා..., එතන ඒ ගෑනිගෙන් ඇහුවට පස්සේ...කිව්වලු ඔයාල ආවේ එයත් එක්කනේ ඔයාලගේ ඔය ගණුදෙනු මම දන්නේ නෑ... එයත් එක්කම ඒවා බේරගන්න කියලා බැණලා එලවගෙන සර්... ඊට පස්සේ කරන්න දෙයක් නැතිව ඉදලා ඊයේ රෑ තමයි මෙයාල මං හොයාගෙන ආවේ....”
පොලිස් ස්ථානයට පැමිණිළි කිරීමට තරුණයින් පැමිණිමට ප්‍රමාද වු හේතුව අත්තනායක පැහැදිලි කලේය. තරුණ ගැටවුන්ට හදිස්සියේ බලාපොරොත්තු නොවුන අයුරින් අත්විඳින්නට සිදු වු අකරතැබ්බය නිසා ඔවුන් අතිශයින්ම වික්ෂිප්ත භාවයට පත්ව ඇත. ඔවුන් රටයෑමට බලාපොරොත්තුවෙන් මුදල් උපයාගෙන තිබුනේ බොහෝ දුක් මහන්සියෙනි. කුලියට උක්ගස් කපමින් කාලයක් එකතු කල මුදල්ද, දෙමව්පියන්ගේ රන් භාණ්ඩ උගස් තබමින් එකතු කරගත් මුදල් ද, ක්ෂණිකව අහිමි වුයේ ඔවුන්ව දැවැන්ත රැවටීමකට හසුවෙමින්ය. තරුණයින්ගේ සිහින බලාපොරොත්තු සියල්ල බොඳ කරමින් අපරාධකරු තම බලාපොරොත්තු සිහින ඉටුකරගැනීමට නිදහසේ කුරුල්ලෙකු මෙන් ඉගිල ගොස් තිබුනි.
එදින කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ වැඩ බැලු ස්ථානාධිපතිවරයා වූයේ මාය. එම නිසා පැමිණිළි සම්බන්ධව රාජකාරි කටයුතු කිරීමේ පූර්ණ බලධාරියාද මම වීමි. තවත් නිලධාරියෙකුගෙන් අවසර ගැනීමක් අවශ්‍ය නොවීය. මගේ ජන්මගතිය වු හැමදේකටම ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක වීම එදින සිතැඟි පරිදි ඉටු කිරීමට ආරම්භ කලෙමි.
“විජේසිංහ ඉක්මනට මේ පැමිණිල්ල ලියන්න...”
මම නිලධාරියෙකුට පැමිණිල්ල ලියාගැනීමට නියෝග කලෙමි.
හරියාකාරව නමක් ගමක්වත් නොදන්නා සැකකරු අත් අඩංගුවට ගැනීමට අවශ්‍ය පිඹුරුපත මම සැකසුවෙමි. පරීක්ෂණ කටයුතු මල්වත්ත පාරේ විදේශ රැකියා නියෝජිත ආයතනයේ සිට මෙම සිද්ධියට සම්බන්ධ වු කාන්තාවන් දෙදෙනාගෙන් ආරම්භ කිරීමට සිතාගත්තෙමි.
නිලධාරීන් දෙතුන් දෙනෙක් සමඟ මෙම අපරාධයේ පරීක්ෂණ කටයුතු සදහා පිටව යන බව බල අපරාධ පොතේ (GCIB) පිටවීමේ සටහනක් තැබුවෙමි. ඒ නිලධාරීන් අතරට කාන්තා නිලධාරිනියන් දෙදෙනෙකුගේ නම්ද ඇතුලත් කරේ කන්තාවන් දෙදෙනෙක් ද මේ සිද්ධියට සම්බන්ධ නිසාය. ඒ හැරත් කාන්තා නිලධාරිනියන් අප පොලිස් ස්ථානයෙන් රාජකාරි කටයුතු සඳහා පිටව යන අවස්ථා වලදි ඔවුන්ගේ නම්ද පිටවීමේ සටහනට එකතු කරන ලෙස ඉල්ලා සිටි. එකල ගමන් වියදම් දීමනාව (බටා) ලබාගැනීමට නම් පොලිස් ස්ථානයෙන් බැහැරව රාජකාරි කටයුත්තක නියැලිය යුතුව තිබුනි. කාර්යාල කටයුතු වල නියැලෙන මෙම කාන්තා පොලිස් කොස්තාපල්වරියන්ට ගමන් වියදම් දීමනාව ලබාගැනීමට වෙනත් විකල්පයක් නොතිබුන නිසා ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම ද පිළිගත්තෙමි.
තරුණයන් සිව්දෙනා හා නිලධාරීන් සමඟ පොලිස් ස්ථානයෙන් මම පිටකොටුව මල්වත්ත පාර බලා ගමන් ඇරඹුවේ කෙසේ හෝ මේ අපරාධකරු නීතියේ රැහැනට හසුකරගෙන මේ දිලිඳු තරුණයින් සිව්දෙනාට යුක්තිය සාධාරණය ඉටුකිරීමේ අරමුණෙනි.
ඉරණම තීන්දු කල රාජකාරිය 01
“ Excuse me Sir...”
අපරාධ පරීක්ෂණයක සටහන් ලියමින් සිටි මා එම කාර්යය නවතා හිස ඔසවා බැලුවෙමි.
“ආ ඔව් අත්තනායක...”
නියඟයට ලක්ව හේ බා ගිය ලදළු පත් වැනි මුහුණු වලින් යුතු තරුණයන් සිව් දෙනෙකු සමඟ අත්තනායක නිලධාරියා මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේය. අත්තනායක යනු කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ දුරකථන ක්‍රියාකරු රාජකාරියේ යෙදී සිටි නිලධාරියාය. පොලිසියේ භාෂාවෙන් කිවහොත් TO ය. මා හඳුනා ගෙන සිටි පරිදි අත්තනායක හිත හොඳ නිලධාරියෙකි. දැන් ඔහු පැමිණ ඇත්තේ කිනම් කාරණාවකටදැයි මසිත කුකුසක් මතු විය.
“ සර් පොඩි කේස් එකක්... මේ මල්ලිලා අපේ ගම්පැත්තේ වැල්ලවායෙ... මෙයාල රට යන්න එකෙකුට සල්ලි දීලා... ඌ මෙයාලව රවට්ටලා සල්ලි ටික අරන් පැනලා ගිහිල්ලා....”
අත්තනායක එක හුස්මට කාරණාව කෙටියෙන් කියා සිටියේය. ඔහු මාගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්දැයි මට වැටහුනි. එය රාජකාරි මට්ටමෙන් ඉටු කල යුතු වුවකි.
“ කොහෙදිද මේක සිද්ධ වුනේ...?”
මේ සිද්ධියේ පෙරපර ගළපා ගැනීමට මම උත්සුක වුයෙමි.
“ සර් මෙතන මේ රත්නම් මෙඩිකල් ලැබ් එක ගාවදි...”
අත්තනායක විස්තර කිරීම සිදු කරද්දී අසරණ වු තරුණයෝ හිස වනමින් එය අනුමත කලහ. අවුරුදු 20, 25 තරම් වයසේ පසු වු ගැටවරයින්ට ඔවුන් මුහුණ දී සිටි දුෂ්කර අවස්ථාවේ තම ප්‍රදේශයේ පොලිස් නිලධාරියෙකු හමුවීම කතරක අතරමං වුවෙකුට දිය බිඳක් හමු වුනාක් වැනි යම් තරමක සැනසිලිදායක බවක් ලැබුනු බව මට ඒ මැළවුණු මුහුණු කියා පෑවේය.
“ කියන්න කෝ බලන්න මේ සිද්ධිය වුනේ කොහොමද කියලා මුල ඉදලා ...”
මම හරිබරි ගැසීමි.
“ මල්ලි කියන්න කෝ වෙච්ච දේ සර්ට මුල ඉඳලා ..”
අත්තනායක තරුණයන් අතර වැඩිමහලු බවක් ඉසිලූ තරුණයාට ඇරයුම් කළේය.
“කොහෙද ඔයාලගේ ගම...?”
තරුණයින්ගේ නිජබිම නිවැරදිව දැනගනු අටියෙන් මම විමසීමි.
“සර් අපි වැල්ලවායට එහා හඳපානගල....”
ඇරුණු මුවතුලින් බයාදු කටහඬක් ගලා ආයේය.
“ මූ ඔයාල අඳුනගත්තේ කොහොමද...?”
මුලින්ම අපරාධකරු හා තරුණයන් අතර ඇති සම්බන්ධය දැනගත යුතුමය.
“ සර් මෙයා මේ ලී බිස්නස් කරන්න අපේ ගමට ආපු කෙනෙක්... ඒ ආපු ගමන තමයි අපිත් එක්ක හිතවත් වුනේ...”
“ මොකක්ද මිනිහගේ නම...?”
අදාල පුද්ගලයාගේ තොරතුරු තිබෙන ප්‍රමාණය අනුව මගේ රාජකාරියේ පහසු අපහසු බව තීරණය කරයි. පැමිණිල්ලක් සටහන් කරගැනීමේදී අප අනුගමනය කල යුතු ක්‍රියා පිලිවෙතක් ඇත. කවුද ?, කවදා ?, කොතනද ? කුමක්ද ? කෙසේද ? යන මේ තොරතුර අනිවාර්යයෙන්ම සටහන් කරගත යුතුය.
“සර් නම නං කුමාර කියලා විතරයි දන්නේ...”
තරුණයා උත්තර දුන්නේ කොඳුරමින් වරදක් කල එකෙකු සේය. නම වත් හරිහැටි නොදන්නා පුද්ගලයෙකුට මොවුන් රැවටී ඇති සෙයකි.
“ කොහෙ කෙනෙක් ද ...?”
“ගමත් කුරුණෑගල කියලා විතරයි දන්නේ සර්...”
හැඬුම්බර හඬකින් දැන් මට පිළිතුරු ලැබෙන්නේ ඔවුන් ද ප්‍රබල අතපසුවීම් ගණනාවක්ම කර තිබු නිසාය. සියල්ල පසෙකලා ඔවුන්ට දෝෂාරෝපණය කිරීමට සිත් වුවත් මම ඉවසීමි. එසේ වුවානම් එය ගහෙන් වැටුන මිනිහට ගොනා ඇන්නා සේය.
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ රාජකාරියට ගියදා පටන් මගේ අවාසනාවට හම්බ වුනේම අපරාධකරුවන් නොදන්නා ගොනුමය. දැන් තවත් ගොනුවක්.
“ මෙයා සර් ගොඩක් කල් ඉඳලා අපේ ගමට ඇවිල්ලා ලී බිස්නස් එක කරනවා.... ඒ නිසා අපි පොඩ්ඩක්වත් සැකකරේ නෑ... කුමාර අය්යා කියලා තමයි අපි කිව්වේ.... අපිට කිව්වේ එයාගේ රට යවන ඒජන්සියකුත් තියෙනවා කොළඹ... මල්ලිලා කැමති නම් කියන්න ඔයාලට හොඳ ජොබ් ටිකකට මට යවන්න පුළුවන්... මාසෙකට ලක්ෂයක් දෙකක් පඩි ගන්න පුළුවන්... එක්කෙනෙකුට පනස්දහසක් තිබුන නම් ඇති කිව්වා... මෙයා ගාව ඩොල්පින් වෑන් එකකුත් තියෙනවා සර්...”
තරුණයින් පිරිස මේ පුද්ගලයාට රැවටුන හේතුව සාධාරණීය කිරීමට හේතු සාධක ගෙනහැර පායි.
“පෙරේදා තමයි එයා අපිව කොළඹ එක්කගෙන ආවේ..”
“ මෙයා ඇරෙන්න අනිත් තුන් දෙනා මීට කලින් කොළඹ ඇවිල්ලත් නෑ සර්...”
අත්තනායක තවත් ඌනපූරණයක් එයට එක්කළේ ඔවුන්ගේ නොදනුවත්භාවය ගැන හෙලිකරමිනි. ඒත් අත්තනායක නොදන්නා එක් කරුණක් මට සිහිපත් වුයේ ක්ෂණයකිනි. එනම් මම ද උප පොලිස් පරීක්ෂක සම්මුඛ පරීක්ෂණයට කොළඹ පැමිණියේ මොණරාගල සිට තනිවමය. ප්‍රථම පරීක්ෂණය බදුල්ලේ තිබුන අතර එම සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් අනතුරුව මට කොළඹ පැමිණීමට සිදු විය. සම්මුඛ පරීක්ෂණයට ලිපිය ලැබුණේ මට දිනක් ප්‍රමාදව නිසා කිසිදිනක නොගිය කොළඹට යාමට එදිනම කටයුතු කරන්නට සිදු විය. මේ නිසා කොළඹ ගැන දැනුවත් අයෙක් තනියට එක්කරගෙන ඒමට ඉඩ කඩක්ද නොලැබුනි. යන්තම් වයස අවුරුදු 20 ක කොලු ගැටයෙකු වු මම කිසිදු බියකින් චකිතයකින් තොරව මේ ගෙන්දගම් පොළොවට පය තැබුවේ තනිවමය. ප්‍රථම වතාවට මේ ගෙන්දගම් පොළොව ස්පර්ශ කරන අයෙක්ගේ හැඟීම කෙබඳු දැයි ඒ නිසා මම දැන සිටියෙමි.
“ඉතිං ඊට පස්සේ කොහාටද ඔයාල එක්ක ගියේ...”
02 වන කොටසට.....
ඔබ මෙහි ආ බව සළකුණු කොට යන්නේ නම්, එය මගේ සංතුෂ්ටියයි
හුරුපුරුදු කටහඬකින් සමාව අයැදීමක්.....
අපරාධ පරීක්ෂණයක සටහන් ලියමින් සිටි මා එම කාර්යය නවතා හිස ඔසවා බැලුවෙමි.
“ආ ඔව් අත්තනායක...”
නියඟයට ලක්ව හේ බා ගිය ලදළු පත් වැනි මුහුණු වලින් යුතු තරුණයන් සිව් දෙනෙකු සමඟ අත්තනායක නිලධාරියා මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියේය. අත්තනායක යනු කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ දුරකථන ක්‍රියාකරු රාජකාරියේ යෙදී සිටි නිලධාරියාය. පොලිසියේ භාෂාවෙන් කිවහොත් TO ය. මා හඳුනා ගෙන සිටි පරිදි අත්තනායක හිත හොඳ නිලධාරියෙකි. දැන් ඔහු පැමිණ ඇත්තේ කිනම් කාරණාවකටදැයි මසිත කුකුසක් මතු විය.
“ සර් පොඩි කේස් එකක්... මේ මල්ලිලා අපේ ගම්පැත්තේ වැල්ලවායෙ... මෙයාල රට යන්න එකෙකුට සල්ලි දීලා... ඌ මෙයාලව රවට්ටලා සල්ලි ටික අරන් පැනලා ගිහිල්ලා....”
අත්තනායක එක හුස්මට කාරණාව කෙටියෙන් කියා සිටියේය. ඔහු මාගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්දැයි මට වැටහුනි. එය රාජකාරි මට්ටමෙන් ඉටු කල යුතු වුවකි.
“ කොහෙදිද මේක සිද්ධ වුනේ...?”
මේ සිද්ධියේ පෙරපර ගළපා ගැනීමට මම උත්සුක වුයෙමි.
“ සර් මෙතන මේ රත්නම් මෙඩිකල් ලැබ් එක ගාවදි...”
අත්තනායක විස්තර කිරීම සිදු කරද්දී අසරණ වු තරුණයෝ හිස වනමින් එය අනුමත කලහ. අවුරුදු 20, 25 තරම් වයසේ පසු වු ගැටවරයින්ට ඔවුන් මුහුණ දී සිටි දුෂ්කර අවස්ථාවේ තම ප්‍රදේශයේ පොලිස් නිලධාරියෙකු හමුවීම කතරක අතරමං වුවෙකුට දිය බිඳක් හමු වුනාක් වැනි යම් තරමක සැනසිලිදායක බවක් ලැබුනු බව මට ඒ මැළවුණු මුහුණු කියා පෑවේය.
“ කියන්න කෝ බලන්න මේ සිද්ධිය වුනේ කොහොමද කියලා මුල ඉදලා ...”
මම හරිබරි ගැසීමි.
“ මල්ලි කියන්න කෝ වෙච්ච දේ සර්ට මුල ඉඳලා ..”
අත්තනායක තරුණයන් අතර වැඩිමහලු බවක් ඉසිලූ තරුණයාට ඇරයුම් කළේය.
“කොහෙද ඔයාලගේ ගම...?”
තරුණයින්ගේ නිජබිම නිවැරදිව දැනගනු අටියෙන් මම විමසීමි.
“සර් අපි වැල්ලවායට එහා හඳපානගල....”
ඇරුණු මුවතුලින් බයාදු කටහඬක් ගලා ආයේය.
“ මූ ඔයාල අඳුනගත්තේ කොහොමද...?”
මුලින්ම අපරාධකරු හා තරුණයන් අතර ඇති සම්බන්ධය දැනගත යුතුමය.
“ සර් මෙයා මේ ලී බිස්නස් කරන්න අපේ ගමට ආපු කෙනෙක්... ඒ ආපු ගමන තමයි අපිත් එක්ක හිතවත් වුනේ...”
“ මොකක්ද මිනිහගේ නම...?”
අදාල පුද්ගලයාගේ තොරතුරු තිබෙන ප්‍රමාණය අනුව මගේ රාජකාරියේ පහසු අපහසු බව තීරණය කරයි. පැමිණිල්ලක් සටහන් කරගැනීමේදී අප අනුගමනය කල යුතු ක්‍රියා පිලිවෙතක් ඇත. කවුද ?, කවදා ?, කොතනද ? කුමක්ද ? කෙසේද ? යන මේ තොරතුර අනිවාර්යයෙන්ම සටහන් කරගත යුතුය.
“සර් නම නං කුමාර කියලා විතරයි දන්නේ...”
තරුණයා උත්තර දුන්නේ කොඳුරමින් වරදක් කල එකෙකු සේය. නම වත් හරිහැටි නොදන්නා පුද්ගලයෙකුට මොවුන් රැවටී ඇති සෙයකි.
“ කොහෙ කෙනෙක් ද ...?”
“ගමත් කුරුණෑගල කියලා විතරයි දන්නේ සර්...”
හැඬුම්බර හඬකින් දැන් මට පිළිතුරු ලැබෙන්නේ ඔවුන් ද ප්‍රබල අතපසුවීම් ගණනාවක්ම කර තිබු නිසාය. සියල්ල පසෙකලා ඔවුන්ට දෝෂාරෝපණය කිරීමට සිත් වුවත් මම ඉවසීමි. එසේ වුවානම් එය ගහෙන් වැටුන මිනිහට ගොනා ඇන්නා සේය.
කොටහේන පොලිස් ස්ථානයේ අපරාධ විමර්ශන අංශයේ රාජකාරියට ගියදා පටන් මගේ අවාසනාවට හම්බ වුනේම අපරාධකරුවන් නොදන්නා ගොනුමය. දැන් තවත් ගොනුවක්.
“ මෙයා සර් ගොඩක් කල් ඉඳලා අපේ ගමට ඇවිල්ලා ලී බිස්නස් එක කරනවා.... ඒ නිසා අපි පොඩ්ඩක්වත් සැකකරේ නෑ... කුමාර අය්යා කියලා තමයි අපි කිව්වේ.... අපිට කිව්වේ එයාගේ රට යවන ඒජන්සියකුත් තියෙනවා කොළඹ... මල්ලිලා කැමති නම් කියන්න ඔයාලට හොඳ ජොබ් ටිකකට මට යවන්න පුළුවන්... මාසෙකට ලක්ෂයක් දෙකක් පඩි ගන්න පුළුවන්... එක්කෙනෙකුට පනස්දහසක් තිබුන නම් ඇති කිව්වා... මෙයා ගාව ඩොල්පින් වෑන් එකකුත් තියෙනවා සර්...”
තරුණයින් පිරිස මේ පුද්ගලයාට රැවටුන හේතුව සාධාරණීය කිරීමට හේතු සාධක ගෙනහැර පායි.
“පෙරේදා තමයි එයා අපිව කොළඹ එක්කගෙන ආවේ..”
“ මෙයා ඇරෙන්න අනිත් තුන් දෙනා මීට කලින් කොළඹ ඇවිල්ලත් නෑ සර්...”
අත්තනායක තවත් ඌනපූරණයක් එයට එක්කළේ ඔවුන්ගේ නොදනුවත්භාවය ගැන හෙලිකරමිනි. ඒත් අත්තනායක නොදන්නා එක් කරුණක් මට සිහිපත් වුයේ ක්ෂණයකිනි. එනම් මම ද උප පොලිස් පරීක්ෂක සම්මුඛ පරීක්ෂණයට කොළඹ පැමිණියේ මොණරාගල සිට තනිවමය. ප්‍රථම පරීක්ෂණය බදුල්ලේ තිබුන අතර එම සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් අනතුරුව මට කොළඹ පැමිණීමට සිදු විය. සම්මුඛ පරීක්ෂණයට ලිපිය ලැබුණේ මට දිනක් ප්‍රමාදව නිසා කිසිදිනක නොගිය කොළඹට යාමට එදිනම කටයුතු කරන්නට සිදු විය. මේ නිසා කොළඹ ගැන දැනුවත් අයෙක් තනියට එක්කරගෙන ඒමට ඉඩ කඩක්ද නොලැබුනි. යන්තම් වයස අවුරුදු 20 ක කොලු ගැටයෙකු වු මම කිසිදු බියකින් චකිතයකින් තොරව මේ ගෙන්දගම් පොළොවට පය තැබුවේ තනිවමය. ප්‍රථම වතාවට මේ ගෙන්දගම් පොළොව ස්පර්ශ කරන අයෙක්ගේ හැඟීම කෙබඳු දැයි ඒ නිසා මම දැන සිටියෙමි.
“ඉතිං ඊට පස්සේ කොහාටද ඔයාල එක්ක ගියේ...”
02 වන කොටසට.....
ඔබ මෙහි ආ බව සළකුණු කොට යන්නේ නම්, එය මගේ සංතුෂ්ටියයි
Subscribe to:
Posts (Atom)