ඒත්.....,
නැවැත ඔවුන්ට ප්‍රයෝජනයක් ගත නොහැකි, අප වැනි ආබාධිත, කණිෂ්ඨ පොලිස් නිලධාරීන්ට, කිසිදිනක ඔවුන් සාධාරණය ඉටු නොකරන බවට, මේ වෙන කොට ඔප්පු කර හමාරයි.
උසස් පොලිස් නිලධාරීන් කීප පොලක්, දිගින් දිගටම මගෙන් පළිගැනීමට, අසත්‍ය චෝදනා එල්ල කිරීම සම්බන්ධව, සත්‍ය තොරතුරු එළිදරව් කිරීමට, බලධාරීන් ගෙන් මම කීපවරක් ඉල්ලා සිටියත්, ඔවුන් එයට මට අවස්ථාව ලබා දුන්නේ නැත.. මේ හේතුවෙන්, මට තීරණයක් ගන්න සිද්ධ වුනා මට සිදුවුන, සිදුවෙන, අසාධාරණකම්, පළිගැනීම්, හා එල්ලකරන අසත්‍ය අභූත චෝදනා ගැන රට හමුවේ එළිදරව් කරන්න....
මගේ මිතුරු ලැයිස්තුවේ හැමෝගෙන්ම මම ඉල්ලා සිටින්නේ, මේ ලිපිය ටිකක් දිග වුනත් කියවන්න. ශ්‍රී ලංකා පොලීසිය වෙනුවෙන් නීතිය ක්‍රියාත්මක කර, දුප්පත් තරුණයින් පිරිසකට, යුක්තිය, සාධාරණය ඉටු කිරීමේ රාජකාරියකදී, ආබාධිත තත්ත්වයට පත්වු, පොලිස් නිලධාරියෙකුට අත්ව ඇති, ඉරණම ගැන දැනගන්න.
පොලිස් රෝහලේ පාලන අධ්‍යක්ෂ, රෝද පුටුවෙන් වැසිකිලියට ප්‍රවේශ පහසුකම් නැති වාට්ටුවකට ඇතුලත් කොට කුරිරු ලෙස පළිගැනීම.2023.01. 29 දින, ඩෙංගු රෝගය වැළදීමෙන් අසාධ්‍යව නාරාහේන්පිට පොලිස් රෝහලට ඇතුලත් වුනෙමි.
රෝහලේ පොලිස් පරීක්ෂකවරුන්ට වෙන් කර ඇති වාට්ටු අංක 06 හි, වැසිකිළියට රෝද පුටුවෙන් ප්‍රවේශ පහසුකම් නොමැත. එහි වැසිකිලියේ දිග අඩි 5 කට අඩු අතර පලල අඩි 2යි අඟල් 11 ක් පමණි. මේ නිසා වෛද්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂතුමා මගින් රෝහලේ පාලන අධ්‍යක්ෂතුමාගෙන්, රෝද පුටුවෙන් වැසිකිලියකට ප්‍රවේශ පහසුකම් සහිත කාමරයක, නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ලබාගැනීමට, ලිඛිතව අවසර ඉල්ලා සිටියෙමි. ඒ සඳහා වෛද්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂතුමාගේ අවසරය ලැබුනත්, හිස් කාමර විශාල සංඛ්‍යාවක් තිබියදී, පාලන අධ්‍යක්ෂතුමා ඒ සඳහා අවසර ලබා දුන්නේ නැත. මේ හේතුවෙන්, රෝගාතුරුව සිටි මට දින දෙකක් සනීපාරක්ෂක කටයුතු ඉටුකර ගැනීමට නොහැකි වී, රෝගී තත්ත්වයද උත්සන්නව, දැඩි සේ පීඩා විඳීමට සිදු විය. එය මා මහත් කම්පනයටත්, සිත්තැවුලටත් පත්කරලීය.
https://www.facebook.com/586445182/videos/pcb.10167087444455183/721630716087820
විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත ආබාධිත තැනැත්තන්ට, රෝද පුටුවෙන් ප්‍රවේශ වී, සනීපාරක්ෂක කටයුතු ඉටුකර ගැනීමට, ප්‍රමාණවත් ඉඩ කඩ හා පහසුකම් සහිතව, වැසිකිලියක් ඉදිකර තිබීම, එවැනි තැනැත්තන්ගේ මානව හිමිකමක් බව, ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් හා, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ නඩු තීන්දු ගණනාවකින් ම ආවරණය කර තිබුනත්, මගේ එම මානව හිමිකම් ඔහු අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කලේ ඒ තීන්දු තීරණ, අණ පණත්, තුට්ටුවකටවත් මායිම් නොකරය. ඒ සදහා ඔහුට, තවත් ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරියෙකුගේ හා ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරිනියගේ සහාය ලැබී තිබුනි.
පාලන අධ්‍යක්ෂවරයා පළිගැනීම ට හේතුව....පොලිස් රෝහලේ නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ලබා ගැනීමට කාමර 05 ක් පොලිස් පරීක්ෂකවරුන්ට තිබිනි. පෙර දවස මම ප්‍රතිකාර ලබා ගත්තේ එම කාමරවල සිටයි. පසුකලෙක එම කාමර පාලන අධිකාරිය විසින් වෙනත් කටයුතු සඳහා යොදා ගෙන ඇත. මේ වන විට කාමර පහසුකම ඇත්තේ කාන්තා පොලිස් පරීක්ෂකාවන්ට හා සහකාර පොලිස් අධිකාරි නිලයෙන් ඉහල නිලධාරීන්ට පමණි. නමුත්, මීට පෙර පාලන අධ්‍යක්ෂවරුන් ලෙස කටයුතු කල මහතුන් මා රෝහල්ගත වූ සෑම අවස්ථාවකම, රෝහලේ වෙනත් ස්ථානයක පහසුකම් සහිත කාමරයක් ලබාදීමට, මගේ විශේෂ අවශ්‍යතා සම්බන්ධව සලකා බලා කටයුතු කර ඇත.
නමුත්, වර්තමාන පාලන අධ්‍යක්ෂවරයා හිස් කාමර කොපමණ තිබියත්, වෛද්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂතුමා ඇතුලු වෛද්‍යවරුන් මට එම පහසුකම ලබාදීමට ඔහුගෙන් ඉල්ලා සිටියත්, ඔහු එම ඉල්ලීම් සියල්ල ප්‍රතික්ෂේප කර වැසිකිළියට ප්‍රවේශ පහසුකම් නැති වාට්ටුව ට මා ඇතුලත් කිරීමට අවස්තා තුනක්ම උත්සාහා දරා ඇත. ඔහු මේ ආකාරයෙන් කටයුතු කරන්නේ ඔහුට ඉහලින් සිටින උසස් නිලධාරිනියක් මගෙන් පලිගැනීමේ චේතනාවෙන් ලබාදෙන උපදෙස් අනුවයි.
පොලීසියේ නීතිය හා සාමය ආරක්ෂා කිරීමේ රාජකාරි වලදී, ආබාධිත තත්ත්වයට පත්ව සිටින, නිලධාරීන්ගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් හා, ඔවුන්ට සිදුකර ඇති අසාධාරණකම් වලට එරෙහිව, මම හඬ නඟන්නෙක්මි. මේ නිලධාරීන්, අද වැටුප් ලබන්නේ, ඔවුන් වෙනුවෙන් මා තනිවම අරගල කොට, චක්‍ර ලේඛණ අණ පණත් සංශෝධනය කිරීමට කටයුතු කල නිසාය. රුපියල් ලක්ෂයකටත් වඩා අඩු වන්දි මුදලක් පමණක් ලබාදී, විශ්‍රාම ගැන්වු ආබාධිත නිලධාරීන්ට, අවුරුදු 16 කට පසු, මාසිකව, වැටුප් ලබාගැනීමේ විශාල සහනය මෙන්ම, ඔවුන්ට හිමි සියලුම දීමනාද ඒ සමඟ අත්කර දෙන්න, උරහිසේ තනි තරුවක් පැළැඳ සිටි, රෝද පුටුවේ ජීවත්වන මට හැකි වී ඇත. නමුත්, තරු ඔටුනු වලින් උරහිස බරවූ, ආබාධිත නිලධාරීන් ගැන මුලු මනින්ම වගකීම පැවරී ඇති උසස් නිලධාරීන්ට, අඩුම තරමේ ආබාධිත නිලධාරීන්ට, තමන් හිටපු පොලිස් නිලධාරියෙකු ලෙස හඳුන්වාදීමට හැදුනුම්පතක්වත්, ලබාදීමට අපොහොසත් වී ඇත.
ආබාධිත නිලධාරීන් රැකබලා ගැනීම සම්බන්ධව, රාජකාරිය, වගකීම, යුතුකම පැවැරී ඇති උසස් නිලධාරිනියක්, එය ඉටු නොකිරීම සම්බන්ධව, දිනක් මම ඇයගෙන් විමසා සිටීම ඇය මා සමඟ උරණ වීමට හේතුවයි.
පසුගිය කාලය පුරාම මම පසුවුයේ අසනීප තත්ත්වයෙනි. ඒ සියලු අසනීපයන්, ආබාධිත තත්ත්වය නිසා හටගන්නා අතුරු රෝගාබාධයන්ය. පසුගිය නොවැම්බර්
29 දින ද, මට රෝහල් ගතවීමට සිදුවිය. වෛද්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂතුමා හා වෛද්‍යවරු, පෙර මා නැවතී සිටි කාමරයේ සිට, ප්‍රතිකාර ගැනීමට පහසුකම් සලසා දීමට උත්සාහ කලද, , එවරද රෝහලේ පාලන අධ්‍යක්ෂ එයට අවසර ලබා දුන්නේ නැත. ඒ හේතුවෙන් අසනීප තත්ත්වය එලෙසම තිබියදී බලාපොරොත්තු සුන්ව, නැවැත මට මොණරාගලට ඒමට සිදු වීම, කොතරම් නම් පලිගැනීමකට, අසාධාරණයකට, මුහුණ දීමක්දැයි සාක්ෂි දරයි.
රෝහලකට රෝගියෙකු ඇතුලත් කරගනු ලබන විට රෝගියාගේ තත්ත්වය අනුව, ඇතුලත් කලයුතු වන්නේ කුමන වාට්ටුවකටද, කුමන ස්ථානයකටද යන්න, තීන්දු කිරීමේ වගකීම තිබිය යුත්තේ වෛද්‍ය සේවා අධ්‍යක්ෂතුමාටයි. නමුත්, පොලිස් රෝහලේ එම බලතල පවරාගෙන සිටින්නේ, වෛද්‍යවරයෙකු නොවන පාලන අධ්‍යක්ෂවරයායි. වෛද්‍ය කාර්යය මණ්ඩලය රෝගී නිලධාරීන්ගේ සුබ සිද්ධිය උදෙසා කටයුතු කරන්න උත්සාහ කරන සෑම අවස්ථාවකම එයට බාධා පමුණුවන්නේ මේ පාලන අධිකාරියයි.
පාලන අධ්‍යක්ෂවරයා මේ ආකාරයෙන් දිගින් දිගටම මගෙන් පළිගැනීම සම්බන්ධව, මහජන ආරක්ෂක අමාත්‍යංශයේ ටිරාන් අලස් අමාත්‍යතුමාට, ලේකම්තුමාට,ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති, වෛද්‍ය හා සුබසාධක දිශාවට, පැමිණිළි හතරක් ඉදිරිපත් කොට ඇත. එහෙත් ඒවා සම්බන්ධව නිසි පියවර නොගැනීම, එම නිලධාරියාගේ පාර්ශ්‍රවයෙන් පමණක් කරුණු විමසීම. ඔහුත්, අනෙකුත් ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන් මා පිළිබඳව ඉදිරිපත් කර ඇති අසත්‍ය තොරතුරු පිළිගැනීම, මගේ පාර්ශවයෙන් කරුණු ඉදිරිපත් කිරීමට අවස්ථාවක් ලබා නොදීම නිසා, අද මට දැඩි අසාධාරණයකට මුහුණ දීමට සිදුවී ඇත.
පොලීසියේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන් කණිෂ්ඨ නිලධාරීන්ට කොපමණ අසාධාරණකම් සිදුකලත් ඉවසා දරා සිටිය යුතුයි. ඒ සම්බන්ධව ඉහල නිලධාරීන්ට පැමිණිළි කිරීමෙන් සිදුවන්නේ මේ ජ්‍යෙෂ්ඨ නිලධාරීන්ගේ පළිගැනීමට තව දුරටත් ලක්වීමයි. අද මට මුහුණ දීමට සිදු වී ඇත්තේ එවැනි ශෝචනීය තත්ත්වයකට බව ඔබහැමට අනාවරණය කරමි.
No comments:
Post a Comment